اسید اسکوربیک در گیاه گوجه فرنگی به مقدار قابل توجهی وجود دارد. گوجه فرنگی از نظر تجاری از نظر نحوه مصرف و ارزش غذایی آن از اهمیت تجاری بالایی برخوردار است. اسید موجود در گوجه فرنگی می تواند برای بسیاری از عملکردهای بدن مانند آزادسازی انرژی و کاهش خطر بیماری های خاص مفید باشد. اسید سیتریک، اسید مالیک و اسید اسکوربیک در گیاه گوجه فرنگی یافت می شوند و همه اینها به عملکردهای سلولی بدن کمک می کند. این اسید های موجود در گوجه فرنگی، نقش کلیدی در تولید و انتشار انرژی دارند.
اسید اسکوربیک در گیاه گوجه فرنگی تاثیر دارد
اسید اسکوربیک که بیشتر به عنوان ویتامین C شناخته می شود، به مقدار قابل توجهی در گوجه فرنگی یافت می شود. این ویتامین به دلیل نقش آن در نگهداری و ترمیم سلول ها برای بدن بسیار مفید است.
ویتامین C برای موارد زیر ضروری است:
تولید پروتئین های خاصی که پوست، تاندون ها، رباط ها و رگ های خونی را تشکیل می دهد.
التیام جراحات و زخم ها
ترمیم و نگهداری دندان ها، استخوان ها و غضروف ها
جذب سالم آهن
بدن انسان قادر به ایجاد و ذخیره ویتامین C به طور مستقل نیست، بنابراین بسیار مهم است که تا جایی که می توانید از طریق رژیم غذایی دریافت کنید. منابع اسید اسکوربیک فراتر از گوجه فرنگی هستند.
9.3 میلی گرم اسید اسکوربیک در 100 گرم، گوجه فرنگی قرمز و رسیده وجود دارد.
بر اساس تحقیقی که در 20 فوریه در مجله دسترسی آزاد منتشر شد، گوجه فرنگی هایی که در مزارع ارگانیک رشد می کنند، غلظت بیشتری از قند، اسید اسکوربیک و ترکیبات مرتبط با استرس اکسیداتیو را در مقایسه با مزارع معمولی جمع می کنند.
محققان در مطالعه خود وزن و خواص بیوشیمیایی گوجه فرنگی از مزارع ارگانیک و معمولی را مقایسه کردند. آنها دریافتند گوجه فرنگی هایی که در مزارع ارگانیک پرورش می یابند، تقریباً 40 درصد کوچکتر از آنهایی هستند که با تکنیک های معمولی پرورش داده می شوند و همچنین ترکیبات بیشتری را که به مقاومت در برابر استرس مرتبط است جمع می کنند.
به گفته نویسندگان، کشاورزی ارگانیک گیاهان را در معرض استرس بیشتری نسبت به کشاورزی معمولی قرار می دهد. این افزایش استرس ممکن است به این دلیل باشد که گوجه فرنگی ارگانیک دارای قند، ویتامین C و مولکول های رنگدانه ای مانند لیکوپن، (یک ترکیب آنتی اکسیدان است که همه آنها با واکنش بیولوژیکی به استرس مرتبط هستند)، است. بر اساس این مشاهدات، نویسندگان پیشنهاد می کنند که استراتژی های رشد میوه و سبزیجات باید متعادل کننده تنش گیاه با تلاش برای به حداکثر رساندن عملکرد و اندازه میوه باشد، نه تلاش برای از بین بردن تنش برای افزایش عملکرد.
در تحقیقاتی که انجام شد، گیاهان جدید در گلخانه در شرایط هیدروپونیک کنترل شده رشد کردند و میوه ها در فواصل مختلف بین 18 تا 94 روز از زمان جمع آوری میوه برداشت شدند. کل اسید اسکوربیک در فلفل دلمه ای بیشتر از میوه گوجه فرنگی بود. در میوه فلفل، سطح آن به سرعت در طول رشد خود افزایش یافت و به حداکثر مقدار 136.1 میلی گرم در 100 گرم در 51 روز از زمان میوه گیری رسید و سپس ناگهان کاهش یافت و در 64 روز به حداقل 65.5 میلی گرم در 100 گرم رسید. اسید اسکوربیک در میوه گوجه فرنگی به آرامی افزایش یافت و به حداکثر 94.9 میلی گرم در 100 گرم در 74 روز رسید و سپس به آرامی کاهش یافت. کاهش اسید اسکوربیک همزمان با شروع رسیدن، همانطور که با تغییر رنگ نشان داده شد و با افزایش فعالیت آسکوربات اکسیداز همراه بود. در فلفل دلمه ای بیشتر از میوه گوجه فرنگی پوترسین وجود داشت. تغییرات عمده ای در اسپرمین و اسپرمیدین در فلفل دلمه ای و در اسپرمیدین در میوه های گوجه فرنگی مشاهده نشد. با این حال، پوترسین موجود در میوه فلفل دلمه ای و اسپرمین در میوه گوجه فرنگی خیلی زود تا حدود 30-38 روز افزایش یافت و سپس کاهش یافت. نتیجه می گیریم که اسید اسکوربیک در میوه های گوجه فرنگی و فلفل دلمه به ترتیب پس از 74 و 51 روز کاهش می یابد و این کاهش همزمان با افزایش اسکوربات اکسیدوز و همچنین کاهش پوترسین در فلفل و اسپرمین در میوه گوجه فرنگی است.