چه اتفاقی می افتد که اسید فسفریک و اکسید آهن با هم واکنش می دهند؟ بستگی به این دارد که از کدام اکسید آهن استفاده می شود. اگر FeO باشد، واکنش خیلی اتفاق نمی افتد، زیرا فسفات آهن خیلی محلول نیست و بنابراین یک لایه محافظ روی ماده جامد تشکیل می دهد. اگر Fe2O3 باشد، به نرمی حل می شود. رفتار اکسیدهای مخلوط به وضعیت فیزیکی آنها بستگی دارد. واکنش اکسید آهن و اسید فسفریک یک واکنش تبدیل است که منجر به محصول فسفات آهن + آب می شود.
3FeO (s) + 6H + (aq) → 3Fe2 + (aq) + 6H2O (l)
زنگ زدگی همان اتفاقی است که وقتی فلز را اکسید می کنید، به وجود می آید. به عنوان مثال، Fe 2 O 3 روی Fe تشکیل می شود. (وقتی صحبت از آهن یا فولاد است)، اسید می تواند زنگ زدگی را حل کند. (Fe 2 O 3 ) باعث اکسیداسیون بیشتر فلز، تشکیل زنگ بیشتر و حل شدن آن زنگ زدگی می شود. وقتی اسید با فلز واکنش می دهد، تمایل دارد که هم زنگ زدگی و هم فلز را حل کند، تا کلرید آهن تشکیل شود. با این حال، اگر قرار بود از اسید رقیق با دقت استفاده کنید، می توانید زنگ زدگی را قبل از حل شدن فلز حل کنید. برخی از اسیدها زنگ زدگی (اکسیدها) را از بین می برند، در حالی که برخی دیگر باعث زنگ زدگی می شوند. اسید فسفریک (H 3 PO 4 ) نوعی اسید است که با تبدیل آن (اکسید آهن III) به شکلی که می تواند در آب حل شود، زنگ زدگی را از بین می برد. بیشتر اسیدهای قوی دیگر باعث زنگ زدگی می شوند. لطفا توجه داشته باشید که برخی از زنگ زداها حاوی اسید هیدروفلوئوریک (HF) هستند که بسیار خطرناک است، زیرا بدون اینکه حتی حضور آن را احساس کنید، به پوست شما نفوذ می کند، استخوان را از بین می برد و می تواند باعث حمله قلبی شود. اگر از هر نوع زنگ زدایی استفاده می کنید، برچسب را با دقت بخوانید و همیشه از عینک، دستکش مقاوم در برابر مواد شیمیایی و لباس محافظ استفاده کنید البته که ناگفته های اسید فسفریک زیاد است.
اسید فسفریک در بسیاری از برنامه های آزمایش استفاده می شود و می تواند با بسیاری از تجهیزات شیمیایی و پتروشیمی در تماس باشد. بیشتر این تجهیزات از آلیاژهای فولادی ساخته شده اند که ممکن است به دلیل تماس با اسید آسیب ببینند. از بازدارنده های خوردگی می توان برای محافظت از آلیاژهای فولاد در برابر اشکال مختلف و محیط های مختلف خوردگی استفاده کرد. بازدارنده های آلی به عنوان بازدارنده های خوردگی خوب تشکیل می شوند و به طور گسترده استفاده می شوند. استفاده از مهار کننده های غیر آلی به خوبی مواد آلی نیست.در برخی از پوشش ها برای بهبود مقاومت در برابر خوردگی فولاد ضد زنگ اعمال می شوند.آلیاژهای دیگر در صورت وجود اثربخشی پوشش می تواند مانعی در برابر خوردگی باشد. قبل از پوشش، با استفاده از برخی از تکنیک های شیمیایی ساده برای ایجاد یک سطح مطلوب می توان زنگ زدگی را حذف کرد. فولاد ضد زنگ به دلیل توانایی مقاومت در برابر خوردگی در محیط های مختلف معمولاً مشخص می شود. متأسفانه، فولاد ضد زنگ کاملاً ضد زنگ نیست، بلکه در برابر خوردگی مقاومت بیشتری دارد. قرار گرفتن در معرض شوری زیاد مانند آب دریا می تواند لایه محافظ آن را از بین ببرد که می تواند باعث زنگ زدگی یا خوردگی فولاد ضد زنگ شود، به اصطلاح آهن آزاد روی سطح است. این آهن باقیمانده می تواند از منابع مختلفی مانند انتقال ذرات ابزار حاصل شود که پس از آن باقی بماند و اگر به درستی کنترل نشود بسیار حساس به خوردگی است.
هرگونه خوردگی سطحی که از قبل وجود داشته باشد، می تواند عملکرد قطعات روکش شده را کاهش دهد. حتی زنگ زدگی جزئی نیز باید قبل از پوشش از بین برود. برای اینکار از اسید فسفریک استفاده می شود.اسید فسفریک اکسید آهن را بدون حمله به سایر اجزای فولاد (کروم) حل خواهد کرد.
زنگ زدگی با واکنش زیر حل می شود:
2 𝐻3𝑃𝑂4 + 𝐹𝑒2𝑂3 → 2 𝐹𝑒𝑃𝑂4 + 3𝐻2𝑂
می توان آن را به دلیل ماهیت غیر تهاجمی استفاده کرد. بعد از استفاده از اسید فسفریک، محل راتمیز کنید.
تصفیه با شستشوی کامل قطعات در آب یونیزه شده انجام می شود و سپس به پوشش برمی گردد. این روش 100٪ در تمام اشکال اکسید آهن و سایر موارد موثر نیست. درمان آماده سازی سطح می تواند لازم باشد.