قبل از صحبت در مورد پروپیلن گلیکول جهت گاز کروماتوگرافی، ابتدا لازم است در مورد کروماتوگرافی اطلاعاتی کسب کنید.
کروماتوگرافی فرآیندی برای جداسازی اجزای یک مخلوط است و از پرکاربردترین انواع کروماتوگرافی، کروماتوگرافی گازی یا مایع است.
در ادامه در مورد گلیکول ها با کروماتوگرافی گازی، تجزیه و تحلیل سریع اتیلن و پروپیلن گلیکول پلاسما برای شما مطالب مفیدی جمع آوری شده است.
پروپیلن گلیکول به طور گسترده ای به عنوان یک حلال و نگهدارنده ضد میکروبی، به ویژه در داروهای داخل وریدی (IV) استفاده می شود. بنابراین مسمومیت آن معمولاً ناخوشایند است و کمتر مورد ارزیابی قرار می گیرد، در نتیجه تشخیص داده نمی شود.
از آنجایی که سمیت کمتری نسبت به اتیلن گلیکول دارد، در برخی از ضد یخ ها جایگزین آن شده است.
با این حال، تشخیص و درمان سریع برای جلوگیری از عواقب جدی بسیار مهم است. دوز کشنده آن بیشتر از 10 گرم بر کیلوگرم است.
در بیمارانی که داروهای داخل وریدی حاوی پروپیلن گلیکول بیشتر از 25 گرم بر کیلوگرم است، باید به مسمومیت با PG مشکوک شد. برخلاف اتیلن گلیکول و سایر الکل های سمی، بیشتر سمیت ناشی از خود PG است، نه متابولیت های آن.
هیچ آزمایشی برای تشخیص مسمومیت PG وجود ندارد و در حالت ایده آل، برای تشخیص باید با تعیین PG در سرم یا ادرار با کروماتوگرافی گازی انجام شود، اما این روش ها معمولا استاندارد نیستند.
وجود PG در سرم شکاف اسمولال را افزایش می دهد، اما با متابولیزه شدن PG کاهش می یابد و با تجمع لاکتات با اسیدوز متابولیک شکاف آنیونی جایگزین می شود.
اسمولالیته باید با فرورفتگی نقطه انجماد تعیین شود و شکاف اسمولال باید محاسبه شود. پیشرفت بیمار باید به طور منظم از طریق وضعیت اسید-باز و اسمولالیته سرم وی کنترل شود.
انجام این آزمایشات در دسترس سریع و ارزان هستند. با این حال، آنها به اندازه کافی برای تشخیص موارد ظریف تر حساس نیستند.
کریستال های اگزالات کلسیم پس از قرار گرفتن در معرض PG در ادرار دیده نمی شوند و همچنین هیپوکلسمی (کمبود کلسیم) همانطور که در مسمومیت با اتیلن گلیکول دیده می شود وجود ندارد. اگرچه آسیب لوله ای ناشی از رسوبات کریستالی با PG وجود ندارد، می تواند نارسایی کلیوی ناشی از اثرات اسمزی PG وجود داشته باشد.
آنالیز PG با کروماتوگرافی گازی استاندارد طلایی برای تشخیص است. علاوه بر این، این آزمایش معمولاً اتیلن گلیکول و احتمالاً برخی از گلیکول های زنجیره بلندتر را تشخیص می دهد.
PG در خون پایدار است، اما در صورت نیاز به تعیین اتانول، باید از نگهدارنده اگزالات فلوراید استفاده شود. غلظت PG سرم با شدت مسمومیت ارتباطی ندارد، حتی اگر زمان مصرف یا دوز مشخص باشد، زیرا درجه اسیدوز و اثرات اسمولی تعیین کننده اصلی نتیجه هستند.
اکثریت سمیت مشاهده شده با PG به ترکیب اصلی نسبت داده می شود. تقریباً 50٪ بدون تغییر دفع می شود، در حالی که بقیه تحت متابولیسم کبدی از طریق الکل دهیدروژناز (ADH) به اسید لاکتیک قرار می گیرند.
این مهم است که بدانیم، اگرچه بدن تقریباً به طور انحصاری L-لاکتات می سازد، با این حال، از آنجایی که بسیاری از آزمایش های لاکتات برای L-لاکتات خاص هستند، شدت D-لاکتات انباشته شده (احتمالاً با ضریب 10) و بنابراین، شکاف آنیون را بهشدت کمتر از حد برآورد میکنند.
تجویز اتانول تأثیر کمی بر حذف PG دارد و از آنجایی که PG نسبتاً سمی است، دلیلی برای تأخیر در متابولیسم آن وجود ندارد.
قطعات کسری در هر میلیون اتیلن گلیکول، پروپیلن گلیکول و دی اتیلن گلیکول در آب توسط کروماتوگرافی گازی با استفاده از آشکارساز یونیزاسیون شعله، مخلوطی از هلیوم و بخار به عنوان گاز حامل و تفلون به عنوان تکیه گاه ستون تعیین می شود.
تقطیر برای حذف بیشتر آب و سایر حلال های فرارتر، حد تشخیص را به 0.02 ppm گلیکول کاهش می دهد. ردپای گلیکول ها در حلال های آلی غیر قابل اختلاط با آب با استخراج گلیکول ها در آب قبل از تجزیه و تحلیل مشخص می شود.
در یک روش کروماتوگرافی گازی سریع فضای سر (HS-GC) برای تجزیه و تحلیل اتیلن گلیکول و پروپیلن گلیکول در نمونه های پلاسما و سرم با استفاده از 1،3-پروپاندیول به عنوان استاندارد داخلی توسعه داده شده است. ا
ین روش از مشتق سازی تک مرحله ای با استفاده از اسید فنیل بورونیک، خطی تا 200 میلیگرم در دسی لیتر و دارای حد پایینتر کمیت 1 میلیگرم در دسیلیتر مناسب برای آنالیزهای بالینی است.
روش تحلیلی توصیف شده به آزمایشگاه های دارای ابزار دقیق HS-GC اجازه میدهد تا اتانول، متانول، ایزوپروپانول، اتیلن گلیکول و پروپیلن گلیکول را روی یک دستگاه با تغییر سریع از تجزیه الکلها به گلیکولها تجزیه و تحلیل کنند.
علاوه بر روش جدید HS-GC، تجزیه و تحلیل، از نمونه های بیمار حاوی اتیلن گلیکول و پروپیلن گلیکول نیز توصیف شد. در مجموع 36 بیمار اتیلن گلیکول را مصرف کردند. 3 بیمار با اتیلن گلیکول مسموم و بستری شدند.
این مطالعات همچنین در مراجعه به بیمارستان نشان داد که در 13 بیمار، اسیدوز بر روی گاز خون شریانی وجود داشت و یک مورد مرگ مشاهده شد. این بیمار با غلظت اولیه اتیلن گلیکول سرم 1282 میلی گرم در دسی لیتر بود که در روز سوم بستری در بیمارستان فوت کرد.
پروپیلن گلیکول در بیمارانی که برای بلعات سمی مدیریت میشدند، رایج بود و اغلب به تجویز داروهای حاوی پروپیلن گلیکول مانند زغال فعال و لورازپام وریدی نسبت داده میشد. در شش بیمار، پروپیلن گلیکول باعث ایجاد شکاف اسمولال یاosmolale gap (یک ابزار تشخیصی است که می تواند به شناسایی حضور برخی از املاح خارجی در مایعات بدن کمک کند.)، غیرطبیعی می شود.
وجود پروپیلن گلیکول در بیماران بستری بر اهمیت شناسایی اتیلن گلیکول و پروپیلن گلیکول با روشهای کروماتوگرافی تاکید میکند.
آنالیز PG با کروماتوگرافی گازی استاندارد طلایی برای تشخیص است و پروپیلن گلیکول جهت گاز کروماتوگرافی نیز هست. با این حال، این روش ها استاندارد نیستند.