عوارض پروپلين گليكول در این مقاله آورده شده است.در سال های اخیر، نگرانی و سردرگمی های زیادی در مورد ترکیب شیمیایی معروف به پروپیلن گلیکول وجود داشته است. این ماده به معنای واقعی کلمه در هزاران محصول در مقادیر مختلف یافت می شود و برخی از افراد ادعا می کنند که کاملاً بی ضرر است، در حالی که برخی دیگر آن را سرطان زا می دانند.حقیقت واقعی در مورد پروپیلن گلیکول کمی پیچیده و تحقیقات پیرامون این ماده محدود است.ادامه مطلب را بخوانید تا از هر آنچه كه از پروپلين گليكول بايد بدانيم در مورد عوارضش مطمئن شوید.
پروپیلن گلیکول به عنوان مرطوب کننده و نرم کننده پوست به معنای واقعی کلمه در هزاران محصول مراقبت شخصی استفاده می شود. برای مقابله با خشکی و بهبود بافت کلی پوست می تواند بسیار مفید باشد. گرچه به طور کلی ایمن در نظر گرفته می شود، اما برای همه مناسب نیست.پروپیلن گلیکول با درجه آرایشی و بهداشتی توسط سازمان های بزرگ مانند کارگروه محیط زیست بی خطر و احتمالاً غیر سمی در نظر گرفته می شود. بنابراین برای بیشتر افراد، وجود آن در لوسیون ها معمولا نگران کننده نیست.اما ممکن است پوست برخی افراد را تحریک کند و واکنش آلرژیک ایجاد کند، به خصوص اگر از ابتدا پوست حساسی داشته باشد.اگر بعد از استفاده از محصولی حاوی پروپیلن گلیکول، قرمزی، تحریک یا خارش را متوجه شدید، استفاده از آن را متوقف کرده و با متخصص پوست خود تماس بگیرید. ممکن است به این ماده حساسیت پوستی داشته باشید.اگر محصول حاوی پروپیلن گلیکول را خریداری می کنید، قبل از مصرف، روی قسمت کوچکی از پوست خود آن را تست کنید.اگر در ناحیه تست قرمزی، تحریک یا خارش بعد از 24 ساعت اتفاق نیفتاد، نسبت به این ماده ایمن هستید.یک واکنش نامطلوب معمول به پروپیلن گلیکول شامل تحریک خفیف پوست، از جمله ایجاد قرمزی است. معمولاً این اتفاق در افرادی رخ می دهد که به ماده شیمیایی حساسیت دارند و پس از مدت کوتاهی پس از آنکه بدن فرصت تجزیه ترکیب را داشت، فروکش می کند.در صورت تماس با چشم و ناحیه صورت، پروپیلن گلیکول نیز می تواند تحریک کننده باشد و باعث التهاب ملتحمه خفیف شود .
پروپیلن گلیکول در بسیاری از داروهای IV از جمله لورازپام، داروی کاهش دهنده اضطراب و تشنج استفاده می شود. این دارو اغلب در بیماران با سوختگی گسترده به عنوان آرام بخشی در طی روند بهبودی یا در بیماران روانی تجویز می شود. وقتی لورازپام به مدت طولانی در دوزهای زیاد تجویز می شود، پزشکان مشکلات احتمالی کلیه را به صورت افزایش سطح کراتینین در خون دیده اند. به طور کلی، کراتینین (محصول تجزیه و رشد عضلات) در سطح ثابت خون جریان دارد. کراتینین اضافی علامت آن است که کلیه قادر به پردازش ترکیبات با سرعت نرمال نیست.افرادی که در حال حاضر با عملکرد کلیه ضعیف عمل می کنند بعید است بتوانند پروپیلن گلیکول را به طور کارآمد پردازش کنند و باید در صورت امکان از مواجهه با آنها جلوگیری کنند.با توجه به یک نکته مثبت و جالب، پروپیلن گلیکول ممکن است در واقع توانایی محافظت از کبد شما را در برابر آسیب های ناشی از داروی معمول سردرد، استامینوفن داشته باشد.
در حین بارداری و پس از آن برای اطمینان از سلامتی فرزندان خود در استفاده از این ماده محتاط باشید.نوزادان نمی توانند این ماده را به سرعت افراد بالغ تجزیه کنند. این به دلیل مسیرهای آنزیمی است که در زمان تولد هنوز در مرحله تکوین هستند. دوره رشد می تواند از شش ماه تا چهار سال طول بکشد.قبل از رشد کامل این مسیرهای آنزیمی، والدین باید از خوردن یا در معرض قرار گرفتن بسیاری از مواد شیمیایی که به طور بالقوه مضر هستند، برای کودکان خود، خودداری کنند و مادران باردار نیز باید همین کار را انجام دهند.
هنگامی که به صورت خوراکی مصرف می شود، در تعدادی از افراد دارای درجات مختلف عصبی، از جمله تشنج و سایر علائم شدید روانی است که از عوارض پروپلين گليكول است.البته ممکن است این افراد نسبت به این ماده حساسیت داشته باشند.وقتی از پروپیلن گلیکول به جای اتیلن گلیکول در محصولات ضد یخ استفاده می شود، آن را “ضد یخ غیر سمی” می دانند.بسیاری از مردم به دلیل وجود این ماده در ضد یخ (ماده ای که برای تهویه هواپیماها مورد استفاده قرار می گیرد) و استفاده از آن در غذای خود بسیار نگران هستند که در سال های اخیر این موضوع هیجان زیادی ایجاد کرده است.بسیاری از افراد از ارتباط ضد یخ و غذا ترسیده اند، اگرچه پروپیلن گلیکول به سادگی نقطه انجماد آب را کاهش می دهد (دقیقاً مانند نمک) و فقط برای جایگزینی ماده شیمیایی خطرناک به محصولات ضد یخ وارد می شود.طبق ارزیابی کارگروه محیط زیست، مجموعه تحقیقات پیرامون این ماده “منصفانه” تلقی می شود. پروپیلن گلیکول را در مقیاس نگرانی های بهداشتی خود “3” درجه بندی می کند، به این معنی که خطری که ایجاد می کند نسبتاً کم است.این ماده تجمع زیستی نیست. این بدان معنی است که در دوزهای طبیعی و یا میزان قرار گرفتن در معرض پروپیلن گلیکول، در افراد با عملکرد سالم کلیه و کبد ظرف 48 ساعت در بدن تجزیه می شود و با گذشت زمان جمع نمی شود و در بدن سمیت ایجاد می کند.سازمان غذا و دارو (FDA) ، از نظر سم شناسی، پروپیلن گلیکول را “به طور کلی ایمن شناخته شده دانسته است.در گزارش جامع مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری در مورد اثرات و سمیت احتمالی پروپیلن گلیکول، هیچ نگرانی عمده ای در مورد سلامتی یافت نشد.