آیا ترمیم زخم با اسید اسکوربیک انجام می شود؟ پاسخ سوال خود را در مقاله ما پیدا کنید. اسید اسکوربیک در ترمیم زخم و روند ترمیم و بازسازی نقش مهمی ایفا می کند. زیرا سنتز کلاژن را تحریک می کند. منابع کافی اسید اسکوربیک برای روند عادی درمان بخصوص در بیماران بعد از عمل ضروری است. پیشنهاد شده است که از اسید اسکوربیک برای سنتز کلاژن در محل زخم و سوختگی در طول دوره بعد از عمل استفاده شود. بنابراین، تجویز 500 میلی گرم تا 1.0 گرم در روز اسید اسکوربیک برای تسریع روند بهبود توصیه می شود.
ویتامین C، که به اسید اسکوربیک (AA) نیز معروف است، در تمام مراحل ترمیم زخم نقش دارد. در مرحله التهابی برای آپوپتوز و ترخیص نوتروفیل لازم است. در مرحله تکثیر، اسید اسکوربیک به سنتز، بلوغ، ترشح و تخریب کلاژن کمک می کند. کمبودها با تغییر در تولید کلاژن و تشکیل اسکار، مرحله بلوغ را تحت تأثیر قرار می دهند. بدن تلاش می کند تا هموستاز AA را حفظ کند، در نتیجه از دسترسی برای سنتز کلاژن اطمینان حاصل می کند. پس از زخم شدن، سطح AA و بافت پلاسما کاهش می یابد و در نتیجه، مکمل ها ممکن است برای بهبود مفید باشند، اگرچه سطوح فراتر از اشباع دفع می شود. پزشکان باید از وضعیت تغذیه ای بیماران مبتلا به زخم های حاد یا مزمن و احتمال وقوع آن آگاه باشند. هر گونه کمبود AA که ممکن است مانع بهبود شود.
راه های دیگری نیز وجود دارد که اسید اسکوربیک پوست را سالم و جوان نگه می دارد. آسیب اکسیداتیو ناشی از آفتاب یا قرار گرفتن در معرض سموم، مانند سیگار کشیدن را کاهش می دهد. همچنین کلاژن و الاستین را تحریک می کند و فعالیت ملانوسیت ها را که سلول های تولید کننده رنگدانه در پوست ما هستند، کاهش می دهد. بنابراین، ویتامین C به عنوان روشن کننده پوست در نظر گرفته می شود.
همه ما می خواهیم زیبا به نظر برسیم و مصرف ویتامین C خوراکی می تواند به این امر کمک کند، اما از نظر بالینی، پوست سالم به معنای بدن سالم است. پوست سالم به معنی بهبود سریع زخم است. سطوح بالای ویتامین C در پوست تا حد زیادی به بهبود زخم کمک می کند و تشکیل اسکار برجسته را به حداقل می رساند.
صدمات ناشی از تماس مستقیم یا غیر مستقیم با منابع حرارتی، شیمیایی، الکتریکی یا تابشی را سوختگی می نامند. در علوم پزشکی، درمان زخم های سوختگی یک مشکل عمده تلقی می شود و یافتن دارو یا ماده ای برای التیام این زخم ها با کمترین عوارض بسیار عالی خواهد بود. افزایش دانش ما در مورد مکانیسم های شفابخش مولکولی و سلولی بافت های پوست ما را به سمت توسعه عوامل درمانی جدید و پانسمان های بافتی سوق می دهد. هدف اصلی مراقبت از زخم ارتقاء و بهبود بهبود زخم از طریق اپیتلیزاسیون است. امروزه از انواع مختلف پانسمان برای بهبود ترمیم زخم استفاده می شود.
در سوختگی، ترشحات و بافت های سطحی تجمع می یابد و مهاجرت کراتینوسیت ها به تأخیر می افتد. بنابراین، بازسازی سلول های اپیتلیال نیز به تاخیر می افتد. پاکسازی یکی دیگر از روش های مراقبت از سوختگی است. بافت سوخته یک بافت غیر زنده است که گردش خون ندارد. از این رو، گلبول های سفید خون، آنتی بادی ها و آنتی بیوتیک ها نمی توانند از طریق جریان خون به محل برسند و بنابراین، محل مناسبی برای رشد میکروارگانیسم ها است. بنابراین باید از آنتی بیوتیک های موضعی برای کنترل عفونت در این زخم ها استفاده کرد.
ترمیم زخم با اسید اسکوربیک به خوبی انجام می شود. ویتامین C می تواند مکانیسم محافظتی سیستم ایمنی بدن را برای تسریع روند بهبودی تقویت کند. شواهد متعدد اثرات قابل توجه تجویز ویتامین C بر روند بهبود زخم و همچنین اثرات موضعی میوه های حاوی ویتامین C بر زخم های سوختگی را اثبات کرده است.
یافته ها نشان میدهد که محلول موضعی ویتامین C اثرات مثبتی بر حجم بافت نکروتیک، اپیتلیزاسیون و بافت دانه بندی دارد و باعث بهبود بیشتر در مناطق مداخله می شود. می توان استدلال کرد که اسید اسکوربیک موضعی در تسریع روند بهبود زخم موثر است.