مقدار اسید سیتریک در مواد غذایی طبیعی، اسید سیتریک در غذای رستوران و میوه های حاوی اسید سیتریک، از مباحثی هستند که در مقاله زیر مورد بررسی قرار گرفته اند. دو روش اصلی برای تولید اسید سیتریک وجود دارد: مشتق شده به طور طبیعی و غیر طبیعی. در روش طبیعی، از میوه ها و سبزیجات به ویژه مرکبات به دست می آید. در روش غیر طبیعی، با تغذیه قندها در قالب ایجاد می شود.
در طبیعت، اسید سیتریک در آناناس، توت فرنگی، تمشک، زغال اخته، گیلاس، گوجه فرنگی و سایر میوه های اسیدی یافت می شود. هرکسی که از یک لیوان لیموناد لذت برده باشد طعم ترش این اسید سیتریک طبیعی را تجربه کرده است. ترشی آن مشخصه اسیدیته و عامل اصلی کیفیت طعم است. اگرچه اسید سیتریک در مواد غذایی مختلف وجود دارد، اما مقدار اسید سیتریک در مواد غذایی طبیعی از جمله در مرکباتی مانند لیمو و لیمو ترش 8 درصد از وزن خشک آنها را تشکیل می دهد و در نهایت سطح PH آب میوه ها (مانند آب لیمو) را تعیین می کند.
آب و مواد پرشده از مرکبات نیز حاوی اسید سیتریک هستند. گوجه فرنگی حاوی اسید سیتریک در مقادیر کم است، رب گوجه فرنگی صنعتی اسید سیتریک بیشتری نسبت به گوجه فرنگی دارد. کیوی عمدتا حاوی اسیدهای کوئینیک، سیتریک و مالیک است . بسته به وضعیت میوه رسیده، مقدار pH کیوی بین 3.1 تا 3.96 متغیر است و آن را به عنوان یک ماده غذایی “پر اسید ” طبقه بندی می کنند. در خرمالو و انگور هم می توان اسید سیتریک را به مقدار خوبی مشاهده کرد.
نسبت قند به اسید در مرکبات تازه بر طعم و بافت بخش های میوه تأثیر میگذارد. کشاورزان مرکبات، باغداران و سایر پرورش دهندگان حاصلخیزی خاک و فرآیند رسیدن را کنترل می کنند تا ترشی اسید سیتریک و سایر اسیدها را با قندهای میوه متعادل کنند. فتوسنتز، قند ایجاد می کند در حالی که حاصلخیزی خاک عامل اصلی اسیدیته است. رسیدن میوه به راحتی با مشاهده رنگ و طعم قابل پیگیری است. میوه های نارس با سطح اسیدی بالا مزه بیش از حد ترش دارند. با رسیدن میوه و رشد قندها، اسیدها برای داشتن طعمی متعادل تجزیه می شوند. اگر میوه بیش از حد رسیده شود، سطح اسید از بین می رود و میوه فاقد عطر و طعم است.
باروری و در دسترس بودن مواد مغذی نقش مهمی در محتوای اسید میوه و نسبت اسید به قند در رشد مرکبات دارد. مواد مغذی خاک از طریق آزمایش خاک کنترل می شود و با استفاده از کود به موقع تنظیم می شود. هنگامی که اسیدیته نیاز به افزایش دارد، از پتاسیم و نیتروژن برای کاهش نسبت قند به اسید استفاده می شود. بور، مس و آهن به دلیل افزایش نسبت و شیرین شدن میوه شناخته شده اند.
غذاهای آسیایی اغلب حاوی آب لیمو و لیموترش هستند که حاوی اسید سیتریک است. غذاهای هندی اغلب تمرهندی دارند، میوه ای حاوی اسید سیتریک. دستور العمل های چینی معمولاً از مرکبات و افزودنی های اسید سیتریک استفاده نمی کنند، به جز مرغ لیمو و دستور العمل های مختلف شیرین و ترش حاوی آناناس، پرتقال و لیمو.
غذای مدیترانه ای ممکن است شامل گوجه فرنگی، آب لیمو، آناناس و سایر میوه های عجیب و غریب باشد. غذای خاورمیانه معمولاً حاوی مرکبات نیست. با این حال، هوموس را می توان با یا بدون آب لیمو درست کرد. غذاهای آمریکایی سرشار از اسید سیتریک طبیعی و اسید سیتریک به عنوان یک ویژگی افزودنی در غذاها، سس کچاپ، سس مایونز، دسرها و غذاهای اصلی است.