قانون مواد غذایی و آشامیدنی چیست؟ ما شما را در این زمینه راهنمایی می کنیم. قانون مواد غذایی و آشامیدنی، مربوط به قوانین ایمنی و توزیع در صنایع غذایی و آشامیدنی است.
در حالی که این حوزه از قانون به وضوح بر ایمنی و توزیع مواد غذایی تمرکز دارد، همچنین مشمول قوانینی مانند قانون برچسب زدن و آموزش تغذیه 1990 (NLEA) و قانون نوسازی ایمنی مواد غذایی 2010 (FSMA) است. به طور مشابه، مجموعه گسترده ای از آژانس های نظارتی بر انطباق مشاغل در صنعت غذا و نوشیدنی نظارت می کنند.
اینها شامل کمیسیون تجارت فدرال (FDA)، سازمان غذا و دارو (FDA) ، وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA) و تعداد زیادی از سازمان های دولتی است.
همچنین مجموعه گسترده ای از قوانین ایالتی و محلی وجود دارد که بر صنعت تأثیر می گذارد.
حوزه های اصلی نگرانی صنعت غذا و نوشیدنی، همانطور که به قانون مربوط می شود، ادعاهای ایمنی محصولات، برچسب گذاری و تبلیغات دقیق و مقررات واردات مواد غذایی است. سایر زمینه های عملی که اغلب با قوانین غذایی و آشامیدنی همراه است شامل قرارداد، قوانین تجاری، شبکه های توزیع، قوانین کشاورزی، صدمات شخصی، قوانین تجارت بین المللی و بسیاری دیگر است.
این قانون قواعدی را تعیین می کند که شامل تهیه، ترکیب و برچسب گذاری غذای عرضه شده برای مصرف انسان است.
کیفیت باید انتظارات مصرف کننده را برآورده کند.
باید طبق توصیف باشد و به گونه ای ارائه نشود که مصرف کننده را گمراه کند.
هیچ چیز نباید اضافه یا حذف شود که برای سلامتی مضر باشد .
قوانین مربوط به ایمنی غذا را می توان به دو حوزه وسیع تقسیم کرد:
آماده سازی یک محصول (به عنوان مثال، بهداشت)
محصول نهایی (مانند برچسب زدن و ارائه)
در صورت تهیه، بسته بندی یا فروش برخی از محصولات غذایی خاص، مقررات اضافی وجود خواهد داشت.
قوانینی وجود دارد که وزن و اندازه گیری غذاها را پوشش می دهد.
مشاغل و فروشندگان مواد غذایی باید اطمینان حاصل کنند که شیوه های آنها خطر آسیب رساندن به مصرف کننده را به حداقل می رساند.
سالانه میلیون ها نفر تحت تأثیر مسمومیت غذایی قرار می گیرند، بنابراین اگر کسب و کارهای غذایی دارید، بهداشت غذا اولویت اصلی است. خطرات کلیدی از جمله بیماری یا مرگ بر اثر مسمومیت غذایی، افزایش شکایات مصرف کنندگان، از دست دادن شهرت، اقدامات قانونی و جریمه ها در این زمینه وجود دارد.
هفت مورد وجود دارد که باید توسط مشاغل تهیه کننده و تهیه کننده غذا مورد توجه قرار گیرد:
قوانینی وجود دارد که طیف وسیعی از مواد غذایی را که در صورت استفاده از مواد اولیه یا محصولات با کیفیت پایین خطرناک هستند، پوشش می دهد. این مواد غذایی شامل آب معدنی بطری شده، مربا و محصولات گوشتی است.
الزامات ترکیب و برچسب گذاری برای چنین غذاهای پرخطر در مقرراتی قرار گرفته است که برای محافظت از مصرف کنندگان در برابر تغییرات غیرقانونی مواد غذایی طراحی شده است.
قانون مواردی را که باید روی بسته بندی مواد غذایی نشان داده شود، تعیین می کند. این به مصرف کننده اجازه می دهد تا انتخاب آگاهانه انجام دهد.
غذاهای بسته بندی شده به شما بسته بندی شده ارائه می شوند. غذاهای بدون بسته بندی آنهایی هستند که بدون بسته بندی به فروش می رسند. به عنوان مثال، در رستوران ها، نانوایی ها، پیش غذا و سالاد.
همچنین ممکن است مواد غذایی “بسته بندی شده برای فروش مستقیم” فروخته شوند. این جایی است که غذاها در همان محل فروش قرار می گیرند، مانند ساندویچ بسته بندی شده در محل
مواد غذایی بسته بندی شده.
نام غذا
تاریخ تولید و تاریخ انقضا
مقدار خالص
به عنوان مثال، اگر غذا حاوی آسپارتام باشد، عبارت زیر باید ذکر شود: “حاوی منبع فنیل آلانین”
لیستی از مواد تشکیل دهنده
روی مواد حساسیت زا (مانند برجسته سازی) تأکید شود
توضیحات کوتاه درباره ی برخی مواد تشکیل دهنده
نام و آدرس کارخانه یا محل تولید
شرایط نگهداری خاص (در صورت لزوم)
دستورالعمل استفاده یا پخت (در صورت لزوم)
اعلامیه تغذیه
این به کیفیت غذا مربوط می شود و نشان دهنده دوره ای است که می توان انتظار داشت یک غذا شرایط مطلوب خود را حفظ کند.
خرده فروشان می توانند غذا بعد از بهترین تاریخ بفروشند به شرطی که غذا برای خوردن سالم باشد، اما در صورت انجام این کار مسئولیت کیفیت غذا بر عهده خودشان است.
برای غذاهایی که بسیار فسادپذیر هستند، در صورت فروش پس از تاریخ مشخص شده، خطر میکروبیولوژیکی برای مصرف کننده ایجاد می کنند.
پس همانطور که در متن بالا دیدید، صنایع غذایی و آشامیدنی نیز مانند صنایع دیگر قوانین مخصوصی دارد، که پیروی از این قوانین باعث می شود، مواد غذایی و آشامیدنی مفید و سالم به دست ما برسد.