فسفات منبع طبیعی فسفر است، عنصری که یک چهارم از کل نیاز تغذیه‌ای گیاهان برای رشد را شامل می‌شود. فسفات‌ها نیز در واقع نمک‌های طبیعی اسید فسفریک هستند که هر کدام ویژگی خاص خود را در صنعت دارند.

در این مقاله نگاهی خلاصه به مشتقات فسفات و کاربرد آنها در صنایع مخنلف به ویژه در تولید محصولات غذایی، دارویی، آرایشی و بهداشتی می‌پردازیم.

فسفات چگونه به وجود آمده است؟

فسفات یک سنگ رسوبی است که میلیون‌ها سال پیش توسط تجمع مواد آلی در کف اقیانوس به وجود آمده است. ذخایر فسفات در آفریقا، امریکای شمالی، قزاقستان، خاورمیانه و اقیانوسانیا یافت می‌شود اما بزرگترین مخازن جهان در مراکش واقع شده‌اند، که همچنین یکی از پیشروترین کشور‌ها در زمین استخراج و تولید مشتقات فسفات می‌باشد.

فسفات چه کاربردی دارد؟

سنگ فسفات طی فرآیندی به منظور تولید فسفر فرآوری می‌شود. فسفر یکی از 3 مواد مغذی اصلی در کود‌ها (در کنار نیتروژن و پتاسیم) می‌باشد. فسفات را همچنین می‌توان به اسید فسفریک تبدیل کرد که کاربرد وسیعی از جمله در غذا، محصولات آرایشی، خوراک دام و الکترونیک دارد. از اسید فسفریک 85 درصد معمولاً در محصولات غذایی و آرایشی بهداشتی استفاده می‌شود.

روش‌های تولید اسید فسفریک

اسید فسفریک معمولاً به دو روش مرطوب و حرارتی تولید می‌شود.

روش مرطوب : سنگ فسفات طی واکنش شیمیایی با اسید سولفوریک ترکیبی از فسفریک اسید و سولفات کلسیم تولید می‌کند سپس اسید فسفریک فیلتر از آن فیلتر شده و بنا به نیاز درصد خلوص مورد نظر خالص‌سازی نهایی روی آن صورت می‌گیرد. این روش معمولاً روشی رایج در تولید اسید فسفریک اسید است.

روش حرارتی: سنگ فسفات در حضور کربن حرارت می‌بیند تا بخار فسفر و دی اکسید کربن تولید کند. سپس بخار فسفات متراکم شده و بسیار واکنش‌پذیر است. در مرحله بعدی فسفر متراکم شده در هوا سوزانده می‌شود و پنتواکسید فسفر تولید می‌شود که در آب حل شده و فسفریک اسید تولید می‌کند.

روش حرارتی مزایا م معایبی نسبت به روش مرطوب دارد . در روش حرارتی آب بسیار کمتری طی فرآیند تولید اسید فسفریک مصرف شده و ضایعات و اتلاف فسفر کمتری دارد اما به دلیل خطرات فرآیند تولید آن معمولاً روش مرطوب ترجیح داده می‌شود.

اسید فسفریک به تنهایی کاربرد‌های بسیار زیادی در صنایع دارد اما در بخش غذا و دارو این ماده می‌بایست طبق استاندارد‌ها و درجه خلوص خاص استفاده شود.

اسید فسفریک گرید غذایی با شماره استاندارد E338 تعریف می‌شود و معمولاً اسید فسفریک با گواهی USP (فارماکوپه ایالات متحده) و EPA (فارماکوپه اتحاده اروپا) به عنوان استاندارد معتبر برای گرید غذایی آن استفاده می‌شود.

از اسید فسفریک گرید غذایی به طور مستقیم در محصولات غذایی به عنوان عامل اسیدی‌کننده، طعم‌دهنده، تنظیم‌کننده‌ pH، نگهدارنده استفاده می‌شود. این اسید در فرآیند‌هایی مانند تصفیه روغن خوراکی نیز استفاده می‌شود.

شاید معروفترین محصول حاوی اسید سیتریک خوراکی، نوشابه کولا باشد که طعم خاص و منحصر به فرد خود را مدیون اسید فسفریک است.

نمک‌های ناشی از اسید فسفریک نیز کاربرد بسیاری در صنایع غذایی و آرایشی بهداشتی دارند. که در ادامه به آنها می‌پردازیم.

نمک‌های فسفات و کاربرد‌های آن:

نمک‌های فسفات از ترکیب اسید فسفریک با سایر مواد معدنی به دست می‌آید. هر یک از این ترکیبات خصوصیات منحصر به‌فردی دارند که باعث شده در طیف گسترده‌ای از محصولات استفاده شوند.

1. فسفات سدیم:

فسفات سدیم به واسطه‌ی واکنش اسید فسفریک با هیدرواکسید سدیم تولید می‌شود. سپس فسفات سدیم خالص‌سازی و به صورت کریستالی تهیه می‌شود.

از سدیم فسفات در محصولات غذایی فرآوری شده به عنوان تنظیم‌کننده pH، امولسیون‌کننده، پایدارکننده و در محصولات دارویی به عنوان عامل بافر و تنظیم سطح pH استفاده می‌شود.

2. فسفات‌های پتاسیم:

فسفات‌های پتاسیم معمولاً از طریق خنثی‌سازی فسفریک اسید با هیدروکسید سدیم تولید می‌شود و در سه حالت مونو، دی و تری فسفات سدیم تهیه می‌شوند.

از فسفات‌های پتاسیم معمولاً به عنوان عامل بافر در محصولات غذایی و نوشیدنی، امولسیون‌کننده و پایدار‌کننده در محصولاتی ماننده محصولات لبنی و چاشنی، نگهدارنده رطوبت و بهبوددهنده بافت در فرآورده‌های گوشتی، در نوشیدنی‌های ورزشی به منظور حفظ سطح پتاسیم و در کیک و نان به عنوان عامل ورآوری استفاده می‌شود.

3. فسفات‌های کلسیم:

مونو، دی و تری فسفات کلسیم از طریق واکنش کربونات کلسیم و اکسید کلسیم با اسید فسفریک تهیه می‌شوند.

این نمک‌ها معمولا به عنوان عامل ورآوری، ضد کلوخه و در محصولات غذایی و دارویی استفاده می‌شوند.

4. فسفات‌های آمونیم:

این نمک‌ها شامل مواد مانند فسفات دی‌هیدروژن آمونیم و فسفان هیدروژن دی آمونیم هستند که از طریق خنثی‌سازی اسید فسفریک با آمونیم تهیه می‌شوند.

کاربرد‌های این ماده به شرح زیر می‌باشد:

محصولات غذایی:

فسفات‌های آمونیم معمولاً مخصوصاً فسفات دی هیدروژن آمونیم به عنوان عامل ورآوری در محصولات پخت استفاده می‌شوند. این مواد موقع گرما دیدن، گاز دی اکسید کربن آزاد می‌کنند و باعث پف خمیر در محصولات مانند نان و کیک می‌شوند.

فسفات‌های آمونیم همچنین به عنوان عامل اسیدولانت و بافر در محصولات غذایی استفاده می‌شوند.

دارویی:

این مواد به عنوان پوشش‌دهنده، حل‌کننده و بافر در تولید دارو استفاده می‌شوند

آرایشی و بهداشتی:

فسفات‌های آمونیم در محصولات مراقبت مو، کرم‌ها، لوشن‌ها و سایر محصولات آرایشی و بهداشتی به عنوان بافر، تنظیم‌ کننده pH استفاده می‌شوند. این ماده باید به مقدار استاندارد تعریف شده در این محصولات استفاده شود.

4. پیروفسفات‌ها:

پیوفسفات‌‍‌ها که به دی ‌فسفات‌ها نیز شناخته می‌شوند، موادی هستند که شامل دو گروه فسفات می‌باشند.  ترکیبات مختلف این مواد مانند پیروفسفات اسید سدیم (SAPP)، فسفات تتراسدیم (TSPP)، هگزامتا فسفات سدیم (SHMP) و سایر پیروفسفات‌های کاربرد‌های زیادی در محصولات غذایی بخصوص فرآورده‌های گوشتی دارند. این مواد باعث حفظ آب گوشت، اتصال بهتر اجزا گوشت در محصولات سوسیس و کالباس و برش پذیری هرچه بهتر گوشت می‌شوند.

شرکت‌های مطرح فسفات‌های گرید غذایی:

از جمله شرکت‌های مطرح تولید‌کننده اسید فسفریک خوراکی و مشتقات آن می‌توان به شرکت پرایون بلژیک (Prayon Group)، معادن عربستان (Ma’aden)، یورو شِم سوئیس (EuroChem Group AG)، وِنگفو چین (Wengfu Group) و فوس آرگو روسیه (PhosArgo) اشاره کرد.

خرید باکیفیت‌ترین اسید فسفریک گرید خوراکی تنها با یک تماس:

شرکت پرشین یوتاب با سابقه یک دهه واردات و تأمین انواع مواد اولیه گرید غذایی شامل اسید فسفریک گرید خوراکی و انواع نمک‌های فسفات مورد نیاز صنایع غذایی، دارویی، آرایشی و بهداشتی از معتبرترین شرکت‌های بین‌المللی، همواره بهترین محصولات را به تولیدکنندگان گرامی کشور عرضه کرده است.

The post فسفات‌ها و کاربرد‌های آن در صنعت غذایی، دارویی، آرایشی و بهداشتی appeared first on پرشین یوتاب.

پر استفاده‌ترین اسید خوراکی در صنعت غذا و نوشیدنی یا همان اسید سیتریک موضوع این مقاله است. در ادامه با مطالعه تاریخچه و کاربردهای اسید سیتریک به دلیل آن پی می‌بریم.

تاریخچه پراستفاده‌‌ترین اسید خوراکی در صنعت غذا و نوشیدنی

استفاده از اسید‌های خوراکی در غذا و نوشیدنی سابقه‌ی چند هزار ساله دارد. اولین شواهد استفاده از اسید‌های خوراکی به چین و مصر باستان بر‌می‌گردد. مردم این مناطق از اسید‌های موجود در سبزیجات و میوه‌های گوناگون مخصوصاً مرکبات به منظور طعم‌دادن (ایجاد مزه ترش) و تولید برخی محصولات غذایی مانند پنیر استفاده می‌کردند.

اسید سیتریک اولین بار توسط دانشمند ایرانی جابرابن حیان کشف شد. کریستال اسید سیتریک اما اولین بار در سال 1784 توسط کارل ویلهم شیله شیمیدان سوئدی – آلمانی در آزمایشگاه به وسیله آب لیمو تولید شد. تولید تجاری اسید سیتریک خوراکی نیز از اواخر قرن 19 شروع شد.

به طور کلی میوه‌های مانند مرکبات منبع اصلی اسید سیتریک می‌باشند اما امروزه اسید سیتریک خوراکی عموماً به شیوه تخمیر با استفاده از گیاه اسپرژیلوس نایجر ور دو نوع اسید سیتریک خشک (انهیدروز) و اسید سیتریک آبدار (مونوهیدرات) تولید می‌شود.

حجم تولید اسید سیتریک در سال 2022 نزدیک به سه میلیون تن بوده است که پیش‌‎بینی می‌شود رشدی 3 درصدی تا 5 سال آینده داشته باشد.

بزرگترین تولید‌کننده اسید سیتریک در دنیا چین است که طبق آمار‌های مختلف بیش از 50 درصد از سهم کل اسید سیتریک تولید شده را در اختیار دارد.

کاربرد اسید سیتریک در صنعت غذا و نوشیدنی:

اسید سیتریک محلول در آب و اتانول 95 درصد است. دلیل محبوبیت این اسید ویژگی‌های مختلف و منحصربه فرد این اسید است. نمک‌های اسید سیتریک مانند (سیترات کلسیم، سیترات پتاسیم و سیترات سدیم) کاربرد‌های وسیعی در صنایع غذایی و نوشیدنی دارند به طوری که در بیش از 60 درصد محصولات غذایی استفاده می‌شود.  در ادامه به طور خلاصه به برخی از ویژگی‌هایی اصلی اسید سیتریک می‌پردازیم.

1.تنظیم‌کننده‌ی pH و عامل اسیدی‌کننده

تنظیم‌کننده pH به منظور تغییر و کنترل سطح مشخصی از اسید در فرمولاسیون محصولات غذایی استفاده می‌شوند. تنظیم pH در فرآیند تولید، طعم و مزه و سلامت غذا تأثیر مستقیم دارد. اسید سیتریک یک ماده بسیار عالی برای رسیدن به pH مورد نظر در فرمولاسیون محصولات غذایی و نوشیدنی است.

2.طعم‌دهنده و تشدید‌کننده‌ی طعم:

یکی از مهمترین موارد استفاده اسید سیتریک خوراکی خاصیت طعم‌دهندگی آن و تشدید طعم به واسطه آن است. طعم ترش ناشی از اسید سیتریک به محصولات غذایی طعم خاصی می‌دهد و در محصولات شیرینی و شکلات شیرینی بیش از حد را متعادل می‌کند. از آنجایی که شدت ترشی اسید سیتریک نسبت به برخی اسید‌های خوراکی بالا است ولی ماندگاری آن کوتاه‌تر از سایر اسید‌های خوراکیست، با سایر اسید‌های خوراکی مانند اسید لاکتیک و اسید مالیک نیز در فرمولاسیون به منظور ایجاد طعم منحصر به فرد استفاده می‌شود.

3.نگهدارنده:

اسید سیتریک به دلیل خاصیّت آنتی‌باکتریال خود به عنوان نگهدارنده در محصولات زیادی نظیر غذای آماده و کنسرو شده، ترشیجات، آبمیوه، نوشیدنی‌های گازدار، ژله و انواع آبنبات استفاده می‌شود.

4.امولسیون‌کننده:

اسید سیتریک می‌تواند به عنوان عامل امولسیون‌کننده در تولید محصولاتی مانند بستنی و سس مایونز استفاده شود.

5.تثبیت‌کننده رنگ:

از آنجایی که اسید سیتریک دارای آنزیم اکسیداس پلی‌فنون است ب یون‌های فلزی برای فعال شدن آنزیم‌ها متصل می‌شود. از آنجایی که یون‌های فلزی متصل شده‌اند، فرآیند تغییر رنگ (قهوه‌ای شدن) اتفاق نمی‌افتد.

اسید سیتریک باعث حفظ رنگ غذاهایی مانند میوه‌های تازه برش خورده می‌شود و همراه موادی نظیر اسید اسکوربیک از تغییر رنگ‌ها جلوگیری می‌کند.

6.جذب:

بسیاری از ویتامین‌ها و مواد معدنی در شرایط محیط pH اسیدی بهتر عمل می‌کنند. اسید سیتریک به منظور بهبود فرآیند جذب در مکمل‌های غذایی استفاده ‌می‌شوند. همچنین بدون اسید سیتریک برای مثال قرص‌های ویتامین جوشان مزه تلخی دارند.

عوامل مهمی دیگری نظیر فرآیند تولید ساده، قیمت پایین و غیر مضر بودن آن است که باعث شده اسید سیتریک به ماده‌ای محبوب برای تولیدکنندگان محصولات غذایی تبدیل شود.

نتیجه‌گیری:

همانطور که مشاهده شد، اسید سیتریک دارای ویژگی‌های مهم و چندگانه‌ای است که امکان استفاده هم‌زمان از این ویژگی‌ها را فراهم می‌کند. به همین دلیل این اسید در طیف گسترده‌ای از محصولات غذایی نظیر کیک و کلوچه، آبمیوه و نوشیدنی‌های گازدار، ترشیجات، شکلات و شیرینی، فرآورده‌های لبنی، آرد و نان، غذاهای آماده و دیگر محصولات غذایی استفاده می‌شود.

پرشین یوتاب وارد‌کننده و ارائه‌دهنده انواع مواد اولیه غذایی شامل اسید‌های گرید غذایی نظیر اسید سیتریک خوراکی خشک و آبدار از برند‌های معتبر‌ بین‌المللی می‌باشد.

The post چرا اسید سیتریک پراستفاده‌‌ترین اسید خوراکی در صنعت غذا و نوشیدنی است؟ appeared first on پرشین یوتاب.

امولسیون‌کننده‌ها مواد بسیار مهمی در تولید محصولات غذایی می‌باشند. این مواد دو نیروی ضد یکدیگر – آب و چربی – را درکنار هم قرار می‌دهند. یک امولسیون‌کننده هر دو تمایل هیدروفیلیک  و لیپوفیلیک را دارد و این ویژگی امولسیون‌کننده‌ها امکان ایجاد فرمولاسیون بسیار از مواد غذایی را به وجود می‌آورد.

در این مقاله به کاربرد‌های امولسیون‌کننده‌ها در محصولات کیک و نان اشاره می‌کنیم.

تعریف امولسیون‌کننده‌ها

امولسیون‌کننده‌ها عوامل فعّال سطحی هستند که قرارگیری و تثبیت یک امولسیون را تقویت می‌کنند. عامل امولسیون‌کننده، امولسیفایر، سورفاکتانت نام‌های دیگر امولسیون‌کننده می‌باشد. البته سورفاکتانت‌ها ممکن است عملکرد‌های دیگری نظیر واکنش با نشاسته و پروتئین داشته باشند.

به طور کلی نقش امولسیون‌کننده کمک به عملکرد چرب‌مایع است. امولسیون‌کننده‌ها به عنوان روان‌کننده، امولسیون‌کرده روغن یا چربی در کره، بوجوآوردن ساختار، بهبود کیفیت خوردن محصولات و افزایش ماندگاری، اصلاح کریستالیزه شدن، جلوگیری از چسبندگی و حفظ رطوبت عمل می‌کنند.

امولسیون‌کننده‌ها مواد اولیه چند منظوره در محصولات کیک و نان هستند. سه کاربرد اصلی آنها عبارت است از:

1) کمک به ترکیب و امولاسیون کردن مواد اولیه،

2) افزایش ویژگی‌های روغن صاف

3) واکنش مؤثر با مواد موجود در آرد و سایر مواد در مخلوط.

بعضی از کاربرد‌های مشخص امولسیون‌کننده‌ها منحصرأ به عنوان خامه‌ای کننده، حالت‌دهنده خمیر یا نرم‌کننده مغز نان می‌باشد.

تاریخچه امولسیون‌کننده‌های کیک و نان

توسعه امولسیفایر‌های محصولات کیک و نان همزمان با توسعه روغن صاف (چرب‌ مایع‌ها) انجام شده است. وازه چرب مایع (shortening) در ابتدا به چربی‌هایی اطلاق می‌شد که باعث ترد شدن نان و کیک می‌شد. ترکیب چرب‌مایع‌ها از چربی‌های طبیعی تا روغن‌های ترکیب‌شده، روغن‌های هیدروژنه و چربی‌های سخت همچنین روغن‌های اصلاح شده تحول زیادی پیدا کرده است. زمانی چرب‌مایع‌ها صرفاً برای مخلوط‌ها در محصولات کیک و نان استفاده می‌شد ولی اکنون برای توصیف روغن‌های سرخ‌کردنی یا تقریباً هر چربی یا روغنی در آماده‌سازی محصولات استفاده می‌شود. چرب‌مایع‌های محصولات کیک و نان می‌توانند حاوی امولسیون‌کننده، آنتی‌اکسیدان‌ها، ضدکف و مواد فلز زدا است.

جدول زیر برخی از امولسیون‌کننده‌های مورد استفاده برای پایه مایع‌چرب مورد استفاده در محصولات نان و کیک را نشان می‌دهد:

برخی امولسیون‌های مورد استفاده در مایع‌چرب

کاربرد‌های امولسیون‌کننده‌ در محصولات نان و کیک

محصولات نان و کیک بدون امولسیون‌کننده خشک، سخت و بی‌مزه خواهند بود. در تولید، انبار و پخش نان به ویژه نان‌های صنعتی، افزودنی‌های خوراکی به منظور حفظ کیفیت و تازگی محصولات استفاده می‌شوند. هرچه زمان پخش و یا تاریخ مصرف نان بیشتر باشد، ماندگاری بیشتری نیاز است.

امولسیون‌کننده‌ها به طور رایج در بسیاری از محصولات غذایی استفاده می‌شوند. این مواد به دلایل زیر استفاده می‌شوند:

1. جبران تغییرات در مواد اولیه
2. تضمین کیفیت مستمر
3. ساخت محصولات جایگزین
4. حفظ ماندگاری و ویژگی‌های خوراک
5. تسهیل فرآوری

امولسیون‌کننده‌ها فرایند امولسیون‌شدن روغن در آب را تقویت می‌کنند. با این حال این شاید اهمیت ثانویه داشته باشد. کمپلکس کردن نشاسته، تقویت پروتئین و کمپلکس کردن نشاسته، تقویت پروتئین و هوادهی کاربرد اصلی امولسیون‌کننده در محصولات نان و کیک است.

واکنش بین پروتئین، کربوهیدارت‌ها و لیپید‌ها برای فرآوری آرد گندم بسیار مهم است.

برای خمیر کیک، امولسیفایر نیاز اصلی است چرا که حاوی مقادیری زیادی آب و چربی می‌باشند

کاربردهای اصلی امولسیون‌کننده‌ها در محصولات نان و کیک را به شرح زیر می‌باشد:

• تثبیت امولسیون ایجاد شده و خامه هم‌زده شده
• تقویت امولسیون روغن در آب و پخش یکسان حباب‌های هوا
• تقویت ویژگی‌های بافت خمیر (نرم و پف مناسب)
• بهبود عملکرد دستگاه عمل‌آوری خمیر به دلیل کملکس‌کرن گلوتن (الاستیسیته)
• تحمل بهبودیافته نسبت به عیوب خمیر ناشی از خشک‌کن، چسبندگی کمتر خمیر که این منجربه کاهش ترک خوردن و ساده کردن فرآوری می‌شود
• کاهش چربی یا روغن بدون از دست دادن مقدار آن، تردی مناسب و قابلیت برش‌پذیری بهتر
• بافت بهتر محصول نهایی / خرده غلات ریزتر ( یکپارچگی و همسانی ساختار منافز موجود در خمیر)
• پوسته بهتر و تقارن بهتر محصول نهایی

رضایت مشتریان برای تولید‌کنندگان امری حیاتی است از این رو تولیدکنندگان به منظور جلب نظر مصرف‌کنندگان و حفظ رضایت مشتریان خود امولسیون‌کننده متناسب با نیاز خود را انتخاب می‌کنند. انتخاب و مقدار استفاده امولسیون‌کننده بر اساس هدف نهایی تولید‌کنندگان محصولات نان و کیک می‌باشد.

اینکه آیا تولیدکنندگان به دنبال تسهیل فرآیند تولید هستند یا افزایش کیفیت محصول نهایی در انتخاب امولسیون‌کننده تأثیرگذار است. از آنجایی که مثلاً نان چربی زیادی ندارد، امولسیون‌کننده می‌توانند در سایر ویژگی‌های نان نیز تأثیرگذرا باشند.

سخن پایانی:

انتخاب امولسیون‌کننده مناسب و باکیفیت در تولید محصولات نان و کیک بسیار حائز اهمیت است.

پرشین یوتاب با واردات انواع مواد اولیه تخخصی از جمله امولسیون‌کننده‌های مورد نیاز صنایع نان و کیک نظیر پروپیلن گلیکول خوراکی و لستین، همراه مشتریان گرامی در تولید محصول نهایی باکیفیت می‌باشد.

ما را در لینکدین پرشین یوتاب دنبال کنید

The post 8 کاربرد امولسیون‌کننده‌ها در محصولات کیک و نان appeared first on پرشین یوتاب.

در این مقاله سعی می‌کنیم با دید کلی نسبت به جنبه‌های مختلف طعم ناشی از اسید‌های ارگانیک را در صنعت شیرینی و شکلات بررسی کنیم. این مقاله کمک می‌کند ساخت فرمالسیون متعادل و چگونگی ساخت طعم با اسید‌های ارگانیک و ترکیب آنها با یکدیگر آشنا شویم. در واقع گزارشی کوتاه از یک تحقیق چشایی پیش روی شما قرار خواهیم داد.

محصولات شیرینی و شکلات مانند آبنبات و پاستیل سهم بزرگی از بازار صنعت شیرینی و شکلات را به خود اختصاص داده‌اند. آبنبات‌ها در همه جای دنیا بسیار محبوبند و در انواع شکل‌،‌ طعم و مزه، رنگ‌ و بافت‌ تولید می‌شوند. فرمولاسیون پایه آنها می‌تواند به طور مخصوص برای مناطق مختلف تهیه شود.

ماده اصلی در فرمولاسیون کلاسیک آنها ساکاروز است. با این حال شرکت‌هایی که هدف آنها کاهش شکر در محصولات خود است، پلی‌ال ‌هایی مانند ایزومالت، ماده اصلی خواهد بود. سپس طعم‌دهنده به منظور ایجاد مزه مورد نظر اضافه می‌شود.

طعم و ساختار طعم عمدتاً در صنعت غذا بسیار مهم است، مخصوصاً زمانی که طعم ناخوشایند یا پوشش‌دهی طعم ناخوشایند مطرح باشد. به منظور تولید یک محصول لذیذ متعادل، یک ماده دیگر نیز مورد نیاز است.

برای یک مزه بهینه و ایده‌ال استفاده از اسید‌های ارگانیک خوراکی به منظور مقابله با شیرینی بیش از حد مورد نیاز است. به طور سنتی اسید سیتریک انتخاب اسیدی‌کننده‌های اصلی در صنعت کانفکشنری بوده است. ولی اسید‌ها به تنهایی ترشی ایجاد نمی‌کنند. بستگی به نوع اسید و مشخصه‌های مزه آن، روی طعم کلّی محصول پایانی تأثیر می‌گذارد.

واکنش شیرین‌کننده و اسید با یکدیگر ساختار کلی طعم را تعریف می‌کند.

تعادل اسید/شیرینی برای ایجاد تأثیر چشایی متعادل

انسان قابل به دریافت 5 مزه اصلی است: شیرینی، ترشی، شوری، تلخی و اومامی. در صنعت شرینی و شکلات، شیرینی و مزه ترش نقش بیشترین نقش را ایفا می‌کنند. در ابتدا محصولات کانفکشنری باید تا حدی شیرینی باشند. با این وجود برای یک طعم مطلوب شیرینی به تنهایی کافی نخواهد بود. به منظور ایجاد یک طعم متعادل نیاز به مواد اسیدی (ترش) می‌باشد و دستیابی به تعادل مناسب بین این دو مواد عامل این دو مزه بسیار مهم است.

تمام اسید‌های ارگانیک یک شناسه دقیق اسیدیته دارند. شکل زیر نسبت شدت ترش بودن را به ماندگاری آن در محلول آبی نشان می‌دهد.

شکل 1: ماندگاری و شدت ترش بودن اسید سیتریک خوراکی (CA)، اسید گلوکونیک (GA)، اسید لاکتیک (LA)، اسید مالیک (MA) در محلول آبی (0.18 %)

اسید سیتریک ترشی زیادی در مدت زمان کم ایجاد می‌کند. در مقابل، اسید گلوکونیک تقریباً یک سوم اسید سیتریک شدت طعم ترشی دارد اما ماندگاری ترشی آن طولانی‌تر است. اسید مالیک و اسید لاکتیک بین این دو اسید قرار می‌گیرند و شدت و ماندگاری قابل توجهی از خود نشان می‌دهند.

اسید سیتریک معمولاً برای ایجاد عامل اسیدی در محصولات بر پایه شکر مورد استفاده قرار می‌گیرند که بعد از زمانی مشخص محو می‌شود. این ترکیب بسیار خوب عمل می‌کند چرا که انحنای (شیب) شدت-زمان دو ماده تقریباً یکسان است. برای مثال نقطه ماکسیمم شیرینی و ترشی تقریباً همزمان است. جایگزینی شکر با شیرین‌کننده‌ها تراکم بالا (HIS) معمولاً منجربه پس‌مزه شیرین‌تر می‌شود و ترشی اسید سیتریک را ماندگارتر می‌کند. بنابراین عمدتاً از ترکیب اسید سیتریک و اسید مالیک به منظور جلوگیری از ماندگاری شیرینی HIS می‌شود.

ترکیب این دو اسید یک هماهنگی عالی در دوباره متوازن کردن تراکم ترشی و ماندگاری محصولات دارای شیرین‌کننده‌های با تراکم بالا به وجود می‌آورد. شکل زیر نمودار شدت و تراکم ترشی اسید سیتریک و اسید مالیک به عنوان یک اسید واحد را نشان می‌دهد. شدت ترشی اسید سیتریک کمی بیشتر از اسید مالیک است اما ماندگاری اسید مالیک بیشتر است. ترکیب این دو اسید با یکدیگر با باعث افزایش همزمان ماندگاری و شدت مزه ترش می‌شود به همین دلیل ترکیب این دو اسید ایده‌ال تر از استفاده از هر یک از این اسید‌ها به تنهایی می‌باشد.

ترکیب اسید لاکتیک با اسید سیتریک حتی تأثیر قوی‌تری از لحاظ تراکم ترشی و شدت ایجاد می‌کند. در شکل 3، شناسه مزه اسیدی با ترکیب 50.50 اسید سیتریک/لاکتیک با اسید سیتریک / مالیک با همان نسبت مقایسه شده است. در مجموع، شدت مزه اسید سیتریک/ لاکتیک کمی بیشتر و ماندگاری آن مشخصاً طولانی‌تر می‌باشد. بنابر‌این مزه شیرینی بعد از آن و طعم مطلوب‌تری ایجاد می‌کند. بنابراین این ترکیب جاگزینی شدنی‌تر نسبت به اسید مالیک می‌باشد.

شکل3: ماندگاری ترشی و شدت ترکیب 50/50 اسید سیتریک با اسید مالیک و اسید لاکتیک به صورت مجزا و مقایسه آنها با یکدیگر

نتیجه‌گیری:

اسیدی‌کننده‌های مختلف ویژگی‌های طعم مختلفی به فرآورده‌های برپایه شکر اضافه می‌کنند. از این رو تعادل مناسب و دقیق بین شدت ترشی و ماندگاری آن بسیار حائز اهمیت است.

تولید‌کنندگان محصولات قندی به ویژه محصولات بر پایه شکر (آبنبات، پاستیل و . . .) به منظور دستیابی به طعمی منحصربه فرد با ترکیب اسید‌های ارگانیک در آزمایشگاه‌های خود، طعم بسیاری را خلق می‌کنند. دستیابی به بهترین ترکیب ممکن است نیاز به زمانی طولانی داشته باشد ولی گاهی اوقات تغییری جزئی در فرمولاسیون پایه می‌تواند نتیجه نهایی مطلوب را به وجود آورد.

شرکت پرشین یوتاب واردکننده و ارائه‌دهنده انواع اسید‌های مورد نیاز صنایع غذایی از معتبرترین شرکت‌های بین‌المللی می‌باشد.

The post تلفیق طعم و مزه با اسید‌های ارگانیک در شیرینی و شکلات appeared first on پرشین یوتاب.

اسیدهای خوراکی نقش بسیار مهمی در طعم، تازگی و حتی بافت نهایی محصولات غذایی و نوشیدنی دارند. اسید‌های خوراکی معمولاً به منظور ایجاد طعم ترش‌تر یا تشدید طعم، تنظیم pH و همچنین به عنوان نگهدارنده و آنتی‌اکسیدان به فرمولاسیون غذاها اضافه می‌شوند.

در این مقاله به معرفی 8 اسید خوراکی مهم و پر استفاده در صنعت غذا و نوشیدنی و عملکرد آنها می‌پردازیم.

8 اسید‌ خوراکی:

1. اسید سیتریک (E 330)

پر استفاده‌ترین اسید خوراکی در صنایع غذایی، اسید سیتریک خوراکی است که تقریباً 60 درصد از کل اسید‌های مورد استفاده را شامل می‌شود.

اسید سیتریک خوراکی یا جوهر لیمو به طور طبیعی در مرکبات و بعضی از سبزیجات وجود دارد اما تولید انبوه آن از طریق شکر و تخمیر میکروبی گیاه نایجر انجام می‌شود. این اسید در دو حالت خشک (آنهیدروز) و آبدار (مونوهیدرات) تهیه می‌شود که به صورت ذرات ریز بلوری سفید یا بی‌رنگر، بی‌بو و ترش می‌باشد. این اسید در آب، الکل و اتر حل می‌شود.

اسید سیتریک دارای عملکرد و کاربرد‌های متنوعی در فرمولاسیون تولید محصولات غذایی و نوشیدنی است از جمله به عنوان عامل اسیدی‌کننده، تشدید‌کننده طعم، نگهدارنده، پراکنده‌ساز، امولسیون‌کننده، بی‌اثر‌کننده یون‌های فلزی در صنایع غذایی مصرف می‌شوند.

نوشیدنی‌ها مهمترین مورد استفاده اسید سیتریک خوراکی می‌باشند که حدوداً 65 درصد کل مصرف اسید سیتریک را شامل می‌شوند. اسید سیتریک و نمک سدیم آن (سیترات سدیم) به طور گسترده در نوشیدنی‌های کربناته استفاده می‌شوند.

همچنین در تولید محصولات کانفکشنری نظیر آب‌نبات و پاستیل، غذاهای آماده، مربا، غذا‌های کنسرو شده استفاده می‌شود.

2. اسید فسفریک (E 338)

اسید فسفریک تنها اسید معدنی می‌باشد که حجم گسترده‌ و متنوعی در تولید محصولات غذایی از آن استفاده می‌کنند. از سوختن فسفر در هوا فسفر پنتواکسید ایجاد می‌شود که بعد از حل شدن آن در آب، اورتوفسفریک اسید با غلظت‌های مختلف تولید می‌شود. این اسید در آب محلول می‌باشد. اسید فسفریک خوراکی به عنوان ‌تنظیم‌کننده ph، و عامل اسیدی‌کننده استفاده می‌شود. یکی از پرمصرف‌ترین کاربرد‌های اسید فسفریک خوراکی در نوشابه‌های کولا می‌باشد. از اسید فسفریک در مربا، ژله و تصفیه روغن خوراکی نیز استفاده می‌شود.

3. اسید لاکتیک (E 270)

اسید لاکتیک از جمله گسترده‌ترین اسید‌های موجود در طبیعت می‌باشد همچنین جزو اولین اسید‌های استفاده شده در صنعت غذا است. تقریباً 70 درصد از اسید لاکتیک تولید شده به دلیل نقش مهمی که در محصولات لبنی نظیر ماست و پنیر دارد در صنایع غذایی استفاده می‌شود.

این اسید به دلیل مزه ملایم‌تری که نسبت به دیگر اسید‌های خوراکی دارد، به عنوان افزایش‌دهنده طعم در شیرینیجات و نوشیدنی استفاده می‌شود. اسید لاکتیک معمولا به صورت محلول 80 درصد استفاده می‌شود.

4. اسید استیک (E 260)

اسید استیک از جمله اسید‌های چرب فرّار است که از تبدیل الکل به واسطه اکسیژن و استوباکتر‌ها به استالدیید تهیه می‌شود. این اسید خاصیت نگهدارندگی، طعم‌دهنده و اسیدی‌کننده دارد.

اسید استیک معمولاً در محصولات ترش و ترش، سس گوجه فرنگی و مایونز استفاده می‌شود. طعم ترش سرکه به دلیل همین اسید است.

5. اسید اسکوربیک (E 300)

اسید اسکوربیک یا همان ویتامین سی، به عنوان یک مکمل غذایی در آشامیدنی‌ها، برخی محصولات کانفکشنری و بستنی و نان استفاده می‌شود.

اسید اسکوربیک در جلوگیری از قهوه‌ای شدن سبزی و فرآورده‌های میوه‌ای، به عنوان آنتی اکسیدان در چربی‌ها، در فرآورده‌های گوشتی به عنوان پایدارکننده رنگ و به عنوان بهبوددهنده نان استفاده می‌شود.

سالانه نزدیک به 7 میلیون تن اسید اسکوربیک در جهان مصرف می‌شود که اوج تقاضای آن در فصول سرد سال است.

6. اسید مالیک (E 296)

اسید مالیک یک اسید خوراکی چند منظوره می‌باشد. این اسید شباهت زیادی به اسید سیتریک خوراکی دارد با این تفاوت که تجزیه‌پذیری کمتری نسبت به اسید سیتریک دارد.

در نوشیدنی‌های کربناته به مقدار کم استفاده می‌شود و منجربه طعمی ملایمتر می‌شود. این اسید مکمل طعم اسید سیتریک است.

در نوشیدنی‌های غیر کربوناته میوه‌ای، نوشیدنی‌های انرژی زا و چای سرد به عنوان تشدید‌کننده طعم  و پایدارکننده pH استفاده می‌شود. همچنین در نوشیدنی‌های کم کالری در کنار اسید سیتریک استفاده می‌شود.

در پودر‌های نوشیدنی به دلیل خاصیت حل شوندگی مستمر و تشدید‌کننده طعم استفاده می‌شود. از آنجایی که اسید مالیک ترشی بیشتری نسبت به اسید سیتریک ایجاد می‌کند، مقدار کمتری از اسیدولانت نیاز می‌باشد و وزن محصول کاهش میابد.

نوشیدنی‌های با پایه پروتئین Whey که با اسید مالیک، اسیدی می‌شوند طعم میوه‌ای تشدید شده دارند و طعم Whey در آن کمتر است.

در محصولات کانفکشنری باعث ایجاد طعم ترش می‌شود و ترکیب آن با سایر اسید‌های خوراکی طعم‌های مختلفی ایجاد می‌کند. از اسید مالیک در دسر و کیک نیز استفاده می‌شود.

7. اسید استئاریک (E 570)

اسید استئاریک یک اسید اشباع مونو بیسیک با زنجیره کربن 18 تایی است. تولید سنتزی این اسید با هیدروژنه کردن تخم کتان یا روغن گیاهی بدست می‌آید. اسید استئاریک تجاری مخلوطی از اسید استئاریک و اسید پالم و اسید میرستیک است.

اسید استئاریک در کیک و شیرینی، لبنیات، سس، اسنک‌ها، دسر و بستنی، فرآورده‌های کاکائو، آدامس، پوشش‌دهنده محصولات خوراکی و مکمل‌های ویتامین استفاده می‌شود.

همچنین از دیگر موارد اصلی استفاده‌ اسید استئاریک، تولید امولسیون‌کننده‌هایی نظیر داتم، مونو و دی‌گلیسیرید، مونواستئارات گلیسیرول، مونو استئارات سوربیتان می‌باشد.

8. اسید بنزوئیک (E 210)

این اسید در قرن 16 میلادی کشف شد. اسید بنزوئیک و نمک‌های کاربرد زیادی در صنعت غذا دارند. از اسید بنزوئیک بیشتر به عنوان ماده نگهدارنده و ضد باکتری استفاده می‌شود. نمک‌های آن مانند سدیم بنزوات (E 211) و پتاسیم بنزوات (E 213) نیز در انواع سس‌ها، ترشیجات، مارگارین نمک‌دار، سیروپ و مربا استفاده می‌شود.

اسید‌های خوراکی نقش بسیار مهمی در تولید محصولات غذایی و نوشیدنی ایفا می‌کنند. برای مثال ار بین این 8 اسید خوراکی حداقل از 1 نوع اسید در 90 درصد محصولات نوشیدنی استفاده می‌شود.

پرشین یوتاب، واردکننده و ارائه‌دهنده انواع اسید‌های گرید خوراکی با قیمتی مناسب و کیفیتی متمایز از معتبرترین شرکت‌های بین‌المللی می‌باشد.

The post 8 اسید‌ خوراکی مهم در صنعت غذا و نوشیدنی appeared first on پرشین یوتاب.

پروپیلن گلیکول (که با نام‌های مونو پروپیلن گلیکول، پروپیلن گلایکول، پروپان1- و 2- دیول یا 1 و 2 پروپاندیول نیز شناخته می‌شود) مایعی بدون رنگ و تقریباً ویسکوز، بدون رایحه و اندکی شیرین است. این ماده خاصیت هیگروسکوپیک دارد به این معنا که از محیط اطراف خود رطوبت جذب می‌کند. برآورد می‌شود.

در این مقاله به معرفی 2 گرید پروپیلن گلیکول و کاربردهای آن می‌پردازیم.

فرآیند تولید پروپیلن گلیکول

پروپیلن گلیکول با آبکافت اکسید پروپیلن با آب تولید می‌شود. همچنین از روش‌های کلروهیدرین یا پراکسیداسیون نیز می‌توان استفاده کرد. هر یک از این روش‌ها با مونومر پروپیلن آغاز می‌شود.

برآورد می‌شود سالانه 2 میلیون تن پروپیلن گلیکول در جهان مصرف می‌شود.

2 گرید پروپیلن گلیکول:

به طور کلی تولید پروپیلن گلیکول به دو دسته تقسیم‌بندی می‌شود:

• گرید غذایی
• گرید صنعتی

سهم عمده کاربرد نهایی پروپیلن گلیکول در ساختمان و ساخت و ساز می‌باشد. بعد از آن بخش حمل و نقل، داروسازی، محصولات آرایشی و بهداشتی و غذایی بیشترین استفاده از پروپیلن گلیکول را دارند.

گرید غذایی

از پروپیلن گلایکول خوراکی در ترکیبات زیادی از محصولات غذایی به عنوان افزودنی خوراکی استفاده می‌شود. پروپیلن گلیکول خوراکی به عنوان امولسیون‌کننده، نگهدارنده رطوبت، پایدارکننده و قوام‌دهنده در طیف گسترده‌ای از محصولات غذایی استفاده می‌شود.

پروپیلن گلیکول ماده‌ای بسیار کم خطر است و استفاده طبق استاندارد‌های مقدار مجاز مصرف امن می‌باشد.

گرید غذایی/دارویی پروپیلن گلیکول معمولاً با نام Propylene Glycol (PG) USP/EP نوشته می‌شود که USP نشان‌دهنده استاندارد غذا و داروی ایالات متحده آمریکا و EP استاندارد غذا و داروی اتحاده اروپا می‌باشد. خلوص گرید غذایی پروپیلن گلایکول خوراکی باکیفیت معمولاً 99.8% می‌باشد.

همچنین از این گرید در محصولات آرایشی و بهداشتی استفاده می‌شود.

از جمله محصولات غذایی که از پروپین گلیکول گرید غذایی در تولید آن استفاده می‌شود می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• سوپ‌های نیمه آماده
• ترکیبات چاشنی‌زنی
• چای‌ طعم‌دار
• نوشیدنی‌های گازدار
• طعم‌دهنده‌ها
• اسنک‌های پروسس شده
• غذاهای آماده
• طعم‌های بستنی
• مارشملو
• نارگیل‌های خشک رنده‌شده
• سس‌ها
• ماکارونی
• پنیر
• محصولات دارویی

همچنین از گرید غذایی/دارویی پروپیلن گلیکول در تولید محصولات آرایشی و بهداشتی مانند محصولات زیر استفاده می‌شود:

• لوازم آرایشی
• مراقبت پوست
• کرم ضد آفتاب
• شامپو
• محصولات استحمام
• خمیردندان
• شوینده دهان
• محصولات اصلاح مو
• محصولات مراقبت کودکان

صنعت غذا و نوشیدنی و آرایشی بیشترین رشد را (از لحاظ استفاده از این ماده) در دهه گذشته داشته اند.

گرید صنعتی

پروپیلن گلیکول صنعتی که با PGI نیز نشان داده می‌شود، مایعی بدون رنگ، بدون بو و غیر سمی است که دارای دو گروه الکل (OH-) می‌باشد. این مایع معمولاً به عنوان آغازکننده واکنش معتدل برای رنگ و رزین‌های پلی‌استر استفاده می‌شود.

پروپیلن گلیکول صنعتی دارای درجه خلوص پایین‌تری نسبت به گرید غذایی/دارویی است و نقطه انجماد کمتری نیز دارد.

از جمله محصولاتی که از پروپین گلیکول گرید صنعتی در تولید آن استفاده می‌شود می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• رزین‌های پلی‌استر غیراشباع
• شوینده‌های مایع
• ضدیخ
• رنگ‌ها و پوشش‌دهنده‌ها
• مکمل‌های کشاورزی

میزان تولید جهانی پروپیلن گلیکول

پروپیلن گلیکول یکی از مواد مهم مورد استفاده در صنایع مختلف است. تنها در آمریکا سالانه نزدیک به 640 هزار تن پروپیلن گلیکول تولید می‌شود.

سهم تولید جهانی پروپیلن گلیکول بر اساس منطقه به شکل زیر می‌باشد:

از جمله تولیدکنندگان اصلی پروپیلن گلیکول نیز کمپانی‌های Dow (آمریکا)، BASF (آلمان) و LyondellBasell (هلند) می‌باشد.

طی سال‌های اخیر، بازار پروپیلن گلیکول چالش‌های زیادی داشته است از این رو بخش‌های تحقیق و توسعه تولیدکنندگان تراز اول جهانی به اقدام به توسعه و تولید پروپیلن گلیکول تجدیدپذیر کرده‌اند.

از آنجا که کیفیت پروپیلن گلیکول به طور مستقیم بر محصول نهایی تأثیر دارد، تولیدکنندگان با دقت زیاد و متناسب با نیاز خود نسبت به تهیه این ماده اقدام می‌کنند.

شرکت پرشین یوتاب با واردات و ارائه پروپیلن گلیکول خوراکی از شرکت‌های تراز اول جهان، محصولی باکیفیت با قیمت مناسب در اخنیار تولیدکنندگان صنایع غذایی، دارویی، آرایشی و بهداشتی کشور قرار می‌دهد.

The post 2 گرید پروپیلن گلیکول و کاربرد‌های آن appeared first on پرشین یوتاب.

افزودنی‌های غذایی از گذشته تا به امروز نقش بسزایی در خوراک مصرفی انسان را ایفا می‌کند. این مواد به منظور بهبود طعم، بافت و کیفیت مواد غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

واقعیت آن است که بدون افزودنی‌های خوراکی تأمین غذا در سطح جهانی امکان‌پذیر نیست.

پیشرفت‌های فنی در تولید محصولات گوناگون غذایی موجب افزایش تنوع و استفاده افزودنی‌های غذایی شده است. امروزه بیش از 2500 افزودنی خوراکی مختلف به منظور دستیابی به محصول نهایی دلخواه به فرمولاسیون مواد غذایی اضافه می‌شود. به طور کلی، این مواد کیفیت نگهداری را بهتر می‌کنند، ارزش تغذیه‌ای را افزایش می‌دهند، ویژگی‌های خاص مواد غذایی را بهبود می‌بخشند، انجام فرایند را تسهیل می‌کنند و مقبولیت محصول را نزد مصرف‌کننده افزایش می‌دهند.

تعریف افزودنی‌ خوراکی (Food Additives):

طبق استاندارد FDA (سازمان غذا و دارو آمریکا) افزودنی غذایی به ماده‌ای گفته می‌شود که استفاده مورد نظر از آن به طور مستقیم یا غیرمستقیم منجر به تأثیر و تغییر ویژگی‌های هر ماده غذایی (از جمله هر ماده‌ای که برای استفاده در تولید، ساخت، بسته‌بندی، فرآوری، آماده‌سازی، تصفیه، بسته‌بندی، حمل و نقل یا نگهداری مواد غذایی در نظر گرفته شده است) می‌شود. به طور کلی افزودنی‌های غذایی موادی هستند که به منظور حفظ یا بهبود ایمنی، تازگی، طعم، بافت یا ظاهر به غذا اضافه می‌شوند. (WHO)

انواع افزودنی‌های غذایی:

افزودنی‌های غذایی به دو دسته کلی تقسیم‌بندی می‌شوند: 1-افزودنی‌های خوراکی 2- افزودنی‌های غیر خوراکی. افزودنی‌های خوراکی شامل ترکیبات با استاندارد GRAS (به طور کلی بی‌ضرر) و ترکیبات جدید و سنتز شده که مصرف آن مستلزم دریافت مجوز است. امروزه بیش از 2500 افزودنی مجاز در بخش‌های مختلف صنایع غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

افزودنی‌های غیر خوراکی شامل آفت‌کش‌ها، قارچ‌کش‌ها، آنتی‌بیوتیک‌ها و سایر مواد غیر خوراکی است.

دسته‌بندی افزودنی‌های غذایی:

1. افزودنی‌های شیمیایی  غیرآلی: فسفات‌ها، سولفیت‌ها نمک و غیره.
2. افزودنی‌های شیمیایی سنتزی: رنگ‌ها، سیلیکون‌ها، بنزوات‌ها، ویتامین‌های سنتزی و غیره.
3. مواد استخراج شده از منابع طبیعی: صمغ‌ها، روغن‌های معطر یا اسانس‌ها و غیره.
4. محصولات مشتق شده از تخمیر آنزیم: خمیر مایه، اسید سیتریک و غیره.

تقسیم‌بندی بر اساس شماره CAS و سیستم شماره‌گذاری بین‌المللی مواد افزودنی (INS):

افزودنی‌های غذایی را با شماره‌های استاندارد نختلفی تقسیم‌بندی می‌کنند. از جمله رایج‌ترین آنها شماره CAS و شماره INS (عدد E) است.

شماره CAS:

شماره CAS (Chemical Abstracts Service) یک شماره شناسایی منحصربه فرد برای تمام مواد شیمیایی است که توسط جامعه شیمی آمریکا ایجاد شده است. تاکنون بیش از 204 میلیون ماده ارگانیک و غیر ارگانیک شماره‌گذاری شده است و روزانه که به 15000 هزار ماده به لیست آن اضافه می‌شود.

سیستم شماره‌گذاری بین‌المللی مواد افزودنی (INS):

سیستم شماره‌گذاری بین‌المللی مواد افزودنی (INS) یه سیستم نام‌گذاری اروپایی است که توسط کمیته کد کس جهت یکسان‌سازی نام‌گذاری بین‌المللی برای مواد افزودنی غذایی تهیه شده است. اعداد E یک کد جایگزین با اسامی طولانی افزودنی‌های غذایی هستند و نشان‌‌دهنده تأییدیه اتحادیه اروپا می‌باشد. به عنوان مثال اسید سیتریک خوراکی با کد       E 330 نشان داده می‌شود. در جدول زیر دسته‌بندی کلی افزودنی‌های غذایی را بر اساس عدد E مشاهده می‌کنید:

طبقه‌بندی افزودنی‌های خوراکی بر اساس عدد E

کاربرد افزودنی‌های غذایی:

مشخصاً افزودنی‌های غذایی نقش اساسی در تولید و زنجیره تأمین غذایی ایفا می‌کنند. از مهمترین فواید افزودنی‌های غذایی میتوان به سالم و مغذی‌تر بودن محصولات خوراکی تولید شده، امکان تنوع بیشتر محصولات غذایی و کاهش قیمت تمام شده محصولات اشاره کرد.

1.محصولات غذایی امن‌تر و مغذّی‌تر

شکی نیست که نگهدارنده‌ها و افزودنی‌های مغذّی مورد استفاده در محصولا غذایی باعث بهبود ایمنی این محصولات و به طور کلی ارزش آنها می‌شود. برخی از افزودنی‌های غذایی از رشد باکتری‌های مضر جلوگیری می‌کند و موادی مانند آنتی‌اکسیدان‌ها علاوه بر خواص مغذّی خود باعث جلوگیری از طعم‌های ناخواسته می‌شوند.

2.طیف انتخاب گسترده‌تر

امروزه طیف گسترده‌ای از محصولات غذایی در فروشگاه‌ها و سوپرمارکت‌ها یافت می‌شود.مواد اولیه ای مانند افزودنی‌های غذایی باعث شده بسیاری از غذاهای خارج فصل، قابل دسترس و استفاده باشد و همچنین امکان تولید محصولات متنوع و  جدید را فراهم ساخته است. گرایش به راحتی و دسترسی آسانتر به محصولات غذایی و همچنین تمایل مصرف‌کنندگان به محصولات با ارزش‌افزوده اهمیت افزودنی‌های غذایی را برجسته می‌کند.

حدود 70 درصد افزودنی‌های غذایی در تولید غذا استفاده می‌شوند و 20 – 30 درصد آنها در فرآوری مواد اولیه شامل فرآوری ابمیوه، تصفیه روغن و شکر، آسیابکردن آرد، بسته‌بندی گوشت و سبزیجات و غیره استفاده می‌شوند.

3.کاهش قیمت محصولات غذایی

با وجود پیشرفت تکنولوژی و تمایل مصرف‌کنندگان به محصولات با افزودنی کمتر، طبق تحقیقات انجام شده قیمت نهایی برخی از محصولات غذایی بدون وجود افزودنی غذایی افزایش قابل ملاحظه‌ای پیدا می‌کرد. از این رو افزودنی‌های غذایی راه حل اقتصادی مناسبی در جهت تأمین هرچه بهتر مواد غذایی به مصرف‌کنندگان است.

ضرر‌های افزودنی‌های غذایی:

بحث‌ها و انتقاد‌ها پیرامون ضرر‌های افزودنی‌های غذایی مخصوصاً طی سال‌های اخیر بسیار زیاد شده است. نگرانی مصرف‌کنندگان از ضرر ناشی از افزودنی‌های غذایی معمولاً بر پایه اخباری است که درباره آن ارائه می‌شود. تحقیقات زیادی در این زمینه انجام شده و طبق شواهد بخشی از محصولات حاوی افزودنی غذایی از خواص تغذیه‌ای کمتری برخوردار می‌باشند. همچنین استفاده بی‌رویه از محصولات حاوی افزودنی ممکن است باعث بروز مشکلاتی برای سلامتی شود.

نسبت سود به زیان را در اینجا اهمیت . در همین راستا سازمان بهداشت جهانی (WHO) و سازمان خواروبار و کشاورزی (FAO) مجموعه‌ای به نام کمیسیون آیین‌نامه مواد غذایی به منظور ارائه راهنمایی و دستورعمل در راستای حفاظت از سلامت مصرف‌کنندگان بوجود آورد. امروزه 172 کشور عضور کد کَس یا همان کد غذا هستند.

انواع افزودنی‌ غذایی از لحاظ کاربرد:

همانطور که گفته شد افزودنی‌های غذایی را می‌توان به دسته‌بندی‌های گوناگون تقسیم‌بندی کرد. برخی از این مواد ممکن است چند کاربرد مختلف داشته باشند و همزمان در چند گروه قرار گیرند. برای مثال از اسید سیتریک خوراکی هم به عنوان طعم‌دهنده استفاده می‌شود و هم نگهدارنده. جدول زیر دسته‌بندی عمومی افزودنی‌های غذایی را بر اساس کاربرد آنها نشان می‌دهد:

1. اسیدی‌کننده‌‌ها و تنظیم‌کننده‌های PH
2. آنتی‌اکسیدان‌‌ها
3. رنگ‌ها
4. امولسیون‌کننده‌‌ها
5. آنزیم‌ها
6. طعم‌ها( طعم‌های طبیعی و مصنوعی، بهبوددهنده و تشدید‌کننده‌های طعم)
7. افزودنی‌های آرد
8. گازها
9. افزودنی‌های مغذّی
10. پلی‌ساکاریدها
11. نگهدارنده‌ها
12. مواد کمپلکس ساز یا چلات‌کننده
13. حلاّل‌ها
14. شیرین‌کننده‌ها
15. پایدار‌کنندها و قوام‌دهنده‌ها، ژل‌کننده‌ها
16. مواد ضدکف و ضد کلوخه
17. سایر افزدونی‌های غذایی

1.اسیدی‌کننده‌‌ها و تنظیم‌کننده‌های PH:

اسیدی کننده‌ها موادی ارگانیک یا غیر ارگانیک هستند که در محلول آب هیدروژن و بخشی نمک آزاد می‌کنند. با بالا رفتن تراکم یون‌های هیدروژن ph کاهش کل ترکیب کاهش یافته و اسیدی تر می‌شود. تولیدکنندگان از اسید به منظور دستیابی به pH مورد نظر و تأثیرگذاری در طعم و مزه (ایجاد طعم اسیدی و ترش) محصولات خود استفاده می‌کنند. همچنین اخیراً خاصیت آنتی باکتریال اسیدها مورد توجه زیادی قرار گرفته است.

اسید‌های ارگانیک مانند اسید استیک (E260) و اسید سیتریک خوراکی (E330) و اسید‌های غیر ارگانیک مانند اسید فسفریک خوراکی (E338) از جمله رگولاتورهای pH هستند.

2.آنتی‌اکسیدان‌ها:

آنتی‌اکسیدان‌ها افزودنی‌هایی هستند که باعث به تأخیر انداختن یا جلوگیری از خرابی مواد غذایی در اثر اکسیداسیون می‌شوند و در نتیجه، ماندگاری محصولات را افزایش دهند. نقش آنتی‌اکسیدان‌ها بسیار مهم است زیرا به غذاها اجازه می‌دهند تا خواص تغذیه ای و سطح کیفی خود را حفظ کنند. طیف گسترده ای از آنتی اکسیدان ها با منشأ طبیعی و مصنوعی وجود دارد که معمولاً در مواد غذایی استفاده می‌شود. رایج ترین موارد استفاده از آنتی اکسیدان‌ها روغن‌ها، مارگارین‌ها، شیرینی‌ها، محصولات پخته شده، تنقلات، غلات و سس ها هستند. آنتی اکسیدان‌ها در دو نوع طبیعی و سنتزی وجود دارد. تفاوت آنتی اکسیدان و نگهدارنده‌ها در نحوه‌ی عملکرد فنی آنهاست. آنتی‌اکسیدان‌ها به منظور جلوگیری از فاسد شدن در اثر اکسایش (مخصوصاً ترکیبات حاوی چربی) استفاده می‌شود حال آنکه نگهدارنده‌ها بیشتر در محصولات که حاوی آب است مورد استفاده قرار می‌گیرد.

از جمله آنتی اکسیدان‌های طبیعی می‌توان به اسید اسکوربیک (E300)، توکوفرول (E306)، اسید سیتریک خوراکی و نمک‌های آن و عصاره چای اشاره کرد.

3.رنگ‌ها

رنگ اولین شاخصه ارتباطی انسان با غذا می‌باشد و فاکتور بسیار مهم در تجربه مصرف‌کنندگان می‌باشد. رنگ‌های خوراکی جهت ایجاد، حفظ و یا تشدید رنگ ماده غذایی استفاده می‌شوند و شامل انواع رنگ‌های خوراکی، رنگدانه‌های تزیینی و مواد رنگ‌زای سطحی می‌باشد. همچنین در مخلوط با سایر مواد غذایی و افزودنی‌ها واکنش شیمیایی نمی‌دهند. رنگ‌های خوراکی بر اساس ترکیب شیمیایی و یا منشأ به دو دسته طبیعی، شبه‌طبیعی و سنتزی تفکیک می‌شوند. صنعت غذا رنگ‌های سنتزی را بر رنگ‌های بر پایه گیاهی، حیوانی و معدنی ترجیح می‌دهد زیرا که از ثبات و شدت رنگ بیشتری نسبت به رنگ‌های طبیعی برخوردارند. همچنین رنگ‌های سنتزی در برابر نور و حرارت مقاومتر‌اند.

از جمله‌رنگ‌های طبیعی مورد استفاده در صنعت غذا می‌توان رنگ‌های آنتوسیانین‌ها، فلاونوئید‌ها، کاروتئونید‌ها، رنگ‌دانه‌های بتالائینی و رنگ‌های سنتزی به سبز شماره 3، قرمز شماره 3، قرمز شماره 40، زرد شماره 5، زرد شماره 6، آبی شماره 1 نام برد.

در مقاله همه چیز درباره مواد اولیه غذایی به طور کامل به آن پرداخته‌ایم.

4.امولسیون‌کننده‌‌ها:

امولسیون‌کننده یا امولسیفایر به ماده‌ای گفته می‌شود که باعث تثبیت امولسیون (پراکندگی ریز قطرات کوچکی از یک مایع در مایع دیگر که در آن قابل حل یا اختلاط نباشد) می‌شود. امولسیفایرها همچنین چسبندگی را کاهش می‌دهند، کریستالیزاسیون را کنترل می‌کنند و از جدا شدن اجزا جلوگیری می‌کنند. ترکیبات طبیعی مانند لسیتین سویا، صمغ‌ها، شیرین‌بیان جز اولین امولسیون‌کننده‌های غذایی بوده‌اند. با پیشرفت صنعت نیاز به انواع بیشتری از این مواد ایجاد شد و امولسیون‌های مصنوعی بیشتر مورد استفاده صنایع غذایی قرار گرفت.

دسته‌بندی امولسیون‌کننده‌ها:

مونوگلیسیرید‌ها و دی گلیسیرید‌ها، استر‌های اسید چرب پلی گلیسرول، مونو استر‌‌های پروپیلن گلیکول، استر‌های اسید چرب لاکتیله، استر‌های سوربیتان، مونو و دی گلیسیرید‌های استیله، استر‌های سوکسینیله، استر‌های اتوکسیله، اسید هیدروکسی کربوسیلیک و استر‌های اسید چرب، دی گلیسیرید‌های فسفاته و استر‌های سازگار.

5.آنزیم‌ها:

آنزیم‌ها ترکیبات پروتئینی طبیعی هستند که واکنش‌های بیوشیمیایی را تقویت می‌کنند. آنزیم‌ها با استخراج از گیاهان، حیوانات یا تخمیر از میکروارگانیسم‌ها به دست می‌آید و معمولاً برای انجام ایجاد عملکردی فنی در تولید، فرآوری، آماده‌سازی و بهبود طیف گسترده‌ای از محصولات غذایی اضافه می‌شوند.

آنزیم‌ها را بر اسا نوع واکنش می‌توان به 6 دسته کلی تقسیم‌بندی کرد:

1. اکسیدوردوکتاز
2. ترانسفرازها
3. هیدرولازها
4. لیازها
5. ایزومرازها
6. لیگازها

گروه‌بندی آنزیم‌ها در صنایع غذایی طبق استاندارد ملی (4869) سال 1380

6.طعم‌ها:

مهمترین و لذت‌بخش‌ترین لحظه مصرف غذا، تجربه حاصل از طعم و مزه آن است. طعم مجموعه‌ای از ویژگی‌های مواد تشکیل‌دهنده غذا است که آن را از طریق گیرنده‌های بویایی و چشایی احساس می‌کنیم. به طور کلی پنج طعم و مزه اصلی وجود دارد: شیرینی، شوری، ترشی، تلخی و اومامی (طعم گوشتی یا سیوری).

طعم‌ها به دو صورت طبیعی و مصنوعی وجود دارند. بسیاری از طعم‌های مصنوعی به صورت سفارشی و کوتاه تولید می‌شوند.

از جمله طعم‌های طبیعی می‌توان به کافئین، وانیل و روغن لیمو و طعم‌های مصنوعی به اتیل‌وانیلین، بوتیل‌بوتیریل‌لاکتات اشاره کرد.

تشدید‌کننده‌های طعم:

تشدید‌کننده طعم ماده‌ایست که به منظور کمک و تقویت طعم یا مزه اصلی به غذا اضافه می‌شود. متداول‌ترین تشدید‌کننده‌های طعم عبارت است: از مونوسدیم گلوتامات (MSG)، دی استات سدیم، دی سدیم گوانیلات (GMP).

7.افزودنی‌های آرد و خمیر،بهبود‌دهنده‌ها و انواع مخمر‌ها(خمیر مایه):

بهبود‌دهنده‌ها باعث بالا افزایش کیفیت و ماندگاری نان می‌شود. اضافه کردن آنها به گسترش خمیر سرعت می‌بخشد و زمان ورآمدن خمیر را کاهش می‌دهد. همچنین خمیر را نسبت به شرایط محیطی و دما مقاومتر می‌کند.

مهمترین بهبود‌دهنده‌های آرد و خمیر عبارتند از: اسید اسکوربیک (ویتامین C)، گلوکز اکسیداز، آلفا آمیلاز، مونو و دی‌گلیسیرد‌ها و برخی امولسیفایر‌ها می‌باشد.

مخمر نان مخلوطی از خمیر مایه و نمک‌های کلسیم، فسفات، آمونیم و سولفات است. این مخمر‌ها به خمیر نان و برخی نوشیدنی‌ها اضافه می‌شود. در تولید انبوه و صنعتی صنعتی مخمّر‌ها به دو روش خشک و تر تولید می‌شود که در مخمر‌های فشرده یا تر رطوبت معمولا بین 70 تا 75 درصد، و مخمر‌های خشک بین 3 تا 8 درصد می‌باشد.

8.گاز‌ها:

گازهای گرید غذایی یکی از اجزای اصلی صنعت غذایی می‌باشد و به تولیدکنندگان کمک می‌کند تا محصولات خود را توسعه دهند و انتظارات و خواسته‌های فعلی مشتریان بلقوه خود را برآورده کنند.

در این میان نقش دی اکسید کربن در نگهداری مواد غذایی یا بسته‌بندی نیتروژنی به خوبی شناخته شده است.

گازهای غذایی شامل تمام گازهای صنعتی یا فنی است که به طور خاص در بخش غذا و نوشیدنی به کار می روند. استفاده از آنها شامل تعدادی از فرآیندها، از جمله تولید مواد غذایی، فرآوری، انبار، استریل کردن و غیره است.

به طور کلی کاربرد گازهای غذایی شامل موارد زیر است:

• به عنوان افزودنی با هدف بهبود بافت یا طعم استفاده شود.: به عنوان مثال در فرآیند تولید نوشابه و سایر نوشیدنی‌های گازدار از این نوع گازها استفاده می‌کند.
• کمک در استریل کردن محصولات غذایی: گازهای غذایی ممکن است برای از بین بردن میکروارگانیسم‌هایی که ممکن است در محصولات غذایی یا آشامیدنی ایجاد شوند، استفاده شود و همچنین نیاز به استفاده از حلال‌ها را به حداقل برساند. معمولاً برای این منظور از اتیلن دی اکسید، ازن یا فرمالدئید استفاده می‌شود.
• در ایجاد جو کنترل شده یا اصلاح شده نقش داشته باشد. آنها با تنظیم سطوح اکسیژن با وارد کردن گازهای غذایی مناسب، فرآیندهای تخریب و اکسیداسیون را افزایش داده و به حداقل می رساند. بنابراین، گازهای نگهداری مواد غذایی به تولیدکنندگان کمک می‌کند تا از فساد محصول جلوگیری کرده و عمر مفید آن را افزایش دهند.
• به عنوان تنظیم‌کننده فشار، به حرکت درآوردن مواد غذایی و نوشیدنی ها از محفظه خود با استفاده از CO2 و  N2.
• ایجاد حفاظت برودتی: گازهای غذایی مایع شده (به ویژه نیتروژن و دی اکسید کربن) باعث افزایش نگهداری مواد غذایی و در نتیجه بازدهی بالا و کاهش فعالیت باکتری‌ها می‌شود

در مجموع، به دلیل استفاده در نظر گرفته شده برای مصرف انسان، گازهای غذایی باید تحت نظارت دقیق قرار گیرند و با مقررات خاصی مطابقت داشته باشند، تا از کیفیت محصولات غذایی و سلامت مصرف‌کننده اطمینان حاصل شود.

گاز‌های اصلی مورد استفاده در صنعت غذا:

• دی‌اکسید کربن
• اکسیژن
• نیتروژن
• هیدروژن
• آرگون

9.افزودنی‌های مغذّی:

افزودنی‌های مغذّی به ویتامین ها، مواد معدنی، آمینواسید‌ها، اسیدهای چرب و همچنین سایر ترکیبات شیمیایی خالص گفته می‌شود که به منظور بهبود یا حفظ ارزش‌های غذایی به محصولات غذایی اضافه می‌شوند. با این حال، تولید کنندگان کشف کردند که جدا از این ویژگی، افزودنی‌های مغذّی ویژگی‌های کاربردی دیگر نیز دارند. هدف اصلی استفاده از این مواد حفظ سطح مطلوب مواد مغذّی محصولات غذایی بعد از فرآوری، جابه‌جایی، بسته‌بندی و انبار آنهاست.

با آنکه تصور غالب این است که هدف از اضافه کردن افزودنی‌های مغذّی، افزایش خواص تغذیه‌ای محصولات است اما این افزودنی‌ها به دلیل کاربرد‌های دیگری نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند. برای مثال از از ویتامین C (اسید اسکوربیک خوراکی) یا ویتامین E به عنوان آنتی‌اکسیدان استفاده می‌کنند.

ویتامین‌ها،ترکیبات‌ معدنی، پروبیوتیک‌ها و پری‌بیوتیک‌ها، کافئین و فیبرا از جمله افزودنی‌های مغذّی می‌باشند.

10.پلی ساکارید‌ها:

پلی‌ساکاریدها در فرآوری و کیفیت مواد غذایی نقش مهمی دارند. پلی ساکارید‌ها فرآوان‌ترین کربوهیدرات در غذا هستند.

کربوهیدرات‌ها به سه دسته تقسیم‌بندی می‌شوند:

1. مونوساکارید‌ها (مانند گلوکز، فروکتز، گالاکتوز، ریبوز، دی‌اکسیریبوز و غیر)
2. دی‌ساکارید‌ها (مانند مالتوز، لاکتوز، سوکروز و غیره)
3. پلی‌ساکارید‌ها (مانند سلولز، نشاسته و غیره)

نشاسته از پرمصرف‌ترین پلی‌ساکارید‌ها در محصولات شیرینی و شکلات، پاستا، سوپ، سس‌ها و کیک و نان است.

پلی‌ساکارید‌ها معمولاً به عنوان قوام‌دهنده، غلظت‌دهنده، امولسیون کننده و پایدار‌کننده در صنعت غذا استفاده می‌شوند.

11.نگهدارنده‌ها:

نگاه مصرف‌کنندگان به افزودنی‌های غذایی طی دهه‌های اخیر تغییر کرده است و بازار مصرف میل به کاهش مقدار افزودنی‌های غذایی دارد. شاید نگهدارنده‌ها آشناترین افزودنی برای عموم مصرف‌کنندگان باشد. نگهدارنده‌ها امکان تکثیر میکروب و فساد غذا را کاهش داده و باعث کاهش هزینه‌ فرآوری، جابه‌جایی و انبار محصولات غذایی می‌شوند از این رو نقش بسیار مهمی در زنجیره تأمین غذایی دارد. مواد زیادی خواص ضد میکروبی دارند اما بسیاری از آنها به دلیل داشتن اثرات نامطلوب بر طعم و سلامتی، قابل استفاده نیستند. برخی از متداول‌ترین افزودنی‌های نگهدارنده عبارت است از:

1. اسید سیتریک
2. اسید‌های بنزوئیک (بنزوات سدیم، بنزوات پتاسیم و غیره)
3. اسید سوربیک (سوربات پتاسیم، سوربات سدیم، سوربات کلسیم و غیره)
4. اسید پروپیونیک و پروپنات‌ها (پروپیونات کلسیم و غیره)
5. اسید استیک
6. اسید لاکتیک
7. استر‌های گلیسیرید
8. اسید بوتیریک
9. اپوکسید‌ها
10. سولفیت‌ها (متابی سولفیت پتاسیم، کلسیم سولفیت و غیره)
11. نیتریت و نیترات‎ها (نیتریت سدیم، نیتریت پتاسیم، نیترات سدیم و نیترات پتاسیم)
12. اتانول
13. فسفات‌ها
14. کلرید سدیم

12.مواد کمپلکس ساز (چلات‌کننده):

مواد چیلات‌کننده، افزودنی‌های غذایی هستند که از اکسید شدن محصولات جلوگیری کرده و باعث افزایش عمر آنها می‌شوند. آنها یون‌های فلزی را در غذا جدا کرده و از تغییر رنگ یا طعم آنها جلوگیری می کنند. از نظر شیمیایی، عوامل چلات‌کننده ترکیبات آلی با مرکز حلقه مانند هستند که حداقل دو پیوند با یون معدنی ایجاد می کنند تا ساختارهای پیچیده ای را ایجاد کنند که به آنها چلات گفته می شود.

چلات‌کننده‌ها را می‌توان به 4 گروه اصلی تقسیم بندی‌کرد:

آمینواسیدها

آمینوکربوکسیلات‌ها (اتیلن‌دی‌آمین‌تترااستیک اسید EDTA)

هیدروکسی کربوکسیلات‌ها (مانند اسید سیتریک خوراکی، لاکتیک اسید)

پلی‌فسفات‌ها (تری‌پلی‌فسفات سدیم STPP، پلی‌فسفات سدیم و غیره)

ویژگی‌های شیمیایی و فیزیکی برخی چلات‌کننده‌ها

13.حلّال‌ها:

حلّال‌های گرید غذایی به منظور حل کردن ماده‌ای خاص به منظور ایجاد محلول استفاده می‌شوند. این مواد معمولاً درجه خلوص بسیار بالا دارند و برای انسان امن هستند. برخی کاربرد‌های حلّال‌ها در روغن‌کشی، تولید آبنبات و آدامس، استخراج طعم، نان و کیک هستند.

از جمله کاربردی‌ترین حلّال‌های گرید غذایی می‌توان به پروپیلن گیکول خوراکی، اتانول وگلیسیرین اشاره کرد.

14.شیرین‌کننده‌ها

شیرینی یکی از مهمترین مزه‌های برای انسان‌ها و سایر جانوران است. مواد شیرین باعث ایجاد احساس مثبت می‌شود.

کاربرد وسیع مواد شیرین‌کننده در صنایع غذایی گواه اهمیت فراوان این مواد در صنعت غذا است.

در جدول زیر برخی از شیرین‌کننده‌های طبیعی و سنتزیک را مشاهده می‌کنید:

در جدول زیر برخی از شیرین‌کننده‌های طبیعی و سنتزیک را مشاهده می‌کنید

15.مواد پایدار‌کننده‌ و قوام‌دهنده‌ و ژل‌کننده‌:

مصرف‌کنندگان انتظار مشخصی از کیفیت و حس حاصل از خوردن مواد غذایی دارند. بافت مطلوب مواد غذایی به موادی از جمله پایدار‌کننده‌‌ها و قوام‌دهنده‌ها‌ و ژل‌کننده‌‌ها بستگی دارد.

پایدار‌کننده‌ها:

پایدارکننده‌ها ممکن است به صورت هم‌افزا با امولسیون‌کننده‌ها به مواد غذایی که به خوبی با هم مخلوط نمی‌شوند، پراکندگی همگن خود را حفظ کنند. این امر با اتصال مولکول‌های بزرگ غذا، پایداری و ویسکوزیته را افزایش می‌دهد. پایدارکننده‌های پرکاربرد شامل آگار، کاراگینان و پکتین است که در محصولات لبنی، سس ها، شربت ها و سس مایونز استفاده می‌شود.

قوام‌دهنده‌ها:

عوامل قوام‌دهنده ویسکوزیته  مواد غذایی را بدون تغییر سایر ویژگی‌های آن مانند طعم، افزایش می‌دهد. این عوامل شامل پلی‌ساکارید‌ها مانند نشاسته و صمغ‌ها، یا پروتئین‌هایی مانند ژلاتین است. همچنین بعضی از قوام‌دهنده‌ها بر روی پروتئین اصلی در غذا عمل می‌کنند و معمولاً در سوپ‌ها، سس‌ها و پودینگ‌ها از آنها استفاده می‌شود.

عوامل ژل‌کننده:

عوامل ژل‌کننده، عملکردی مشابه پایدار‌کننده‌ها و قوام‌کننده‌ها دارد. فرایند ژل‌کننده با عواملی همچون تراکم عامل ژل‌کننده، pH و دمای محیط تحت تأثیر قرا می‌گیرد.

جدول ویژگی‌ها و کاربرد‌های برخی از هیدروکلوئید‌های مورد استفاده در صنعت غذا

16.اسیدی‌کننده‌ها و تنظیم‌کننده‌های pH:

اسید‌ها به طور کلی به منظور ایجاد مزه ترش و به عنوان عامل ضد میکروبی در فرمولاسیون محصولات غذایی استفاده می‌شوند.همچنین کاهش pH توسط این اسید‌ها باعث کاهش دما و زمان فرایند‌های حرارتی لازم برای نابودی میکروارگانیزم‌ها و نگهداری بهتر  مواد غذایی، می‌شود. این مسأله برای حفظ ارزش غذایی، بافت و طعم محصولات اهمیت دارد. اسید‌ها همچنین به عنوان پایدار‌کننده و کمک‌کننده آنتی‌اکسیدان‌ها یا امولسیون‌کننده‌ها استفاده شوند.

اسید‌های مورد استفاده در صنعت غذا به دو دسته ارگانیک و غیر ارگانیک تقسیم‌بندی می‌شوند.

پرکاربردترین اسید ارگانیک در محصولات غذایی اسید سیتریک خوراکی می‌باشد که حدود 60 درصد اسید‌های مورد استفاده در صنایع غذایی را تشکیل می‌دهد.

اسید فسفریک خوراکی نیز پرکاربردترین اسید غیر ارگانیک با حدود 25 درصد می‌باشد که معمولاً در نوشابه‌های کولا، تولید پنیر، تصفیه روغن‌های خوراکی و سایر محصولات غذایی استفاده می‌شود.

تنظیم‌کننده‎‌های pH مورد تأیید کمیسیون اروپا برای استفاده در مواد غذایی

17. مواد ضدکف و ضد کلوخه:

عوامل ضدکف:

کف به واسطه وجود گاز در مایعات بوجود می‌آید. در فرآیند تولید محصولات غذایی وجود کف می‌تواند باعث ایجاد مشکلات مختلف شده و بر کیفیت محصول نهایی تأثیر مستقیم بگذارد. کاهش و از بین بردن کف به دو روش مکانیکی (سیستم‌های ضد کف) و ترکیبات شیمیایی (عوامل ضد کف) انجام شود. معمولاً استفاده از مواد ضد کف مؤثرتر و اقتصادی‌تر است. لازم به ذکر است عامل ضدکف (Antifoamer) با عامل کف‌زدا (defoamer) متفاوت است. عامل ضد کف معمولاً قبل از تشکیل کف به محلول ضد کف‌اضافه می‌شوند اما عوامل کف‌زدا به منظور از بین بردن کف موجود به محلول اضافه می‌شوند.

برخی از عوامل ضد کف کاربردی در فرآوری غذا و نوشیدنی عبارت است از: سیلیکون‌ها ( سیلیکون مایع، سیلیکون‌های ترکیبی و امولسیون‌های سیلیکون)، پروپیلن گیکول خوراکی (PPGs) و کوپلمیر‌های EO/PO.

عوامل ضد کلوخه:

در برخی از ترکیبات آب باعث می‌شود ذرات به هم دیگر متصل شوند که باعث کاهش کیفیت محصولات به دلیل کلوخه و اکسید شدن می‌شود. مواد ضد کلوخه به طور آهسته باعث خارج شدن رطوبت می‌شود. این مواد در محصولاتی مانند شیر خشک، آرد، شکر قنادی، نمک طعام و کافه میکس‌ها استفاده می‌شود.

18. سایر افزودنی‌های غذایی:

1. مواد شفاف‌کننده
2. مواد برّاق‌کننده
3. ترکیبات ضد قهوه‌ای شدن
4. مواد کف‌زا
5. مواد نگهدارنده رطوبت
6. سبزی‌های معطر خوراکی و ادویه‌ها
7. مواد مورد استفاده در غذا‌های فراسودمند

18/1: مواد شفاف‌کننده:

از عوامل شفاف‌کننده به منظور بهبود و پاکسازی کدری و رسوب حاصل از ذرات معلق موجود در مایعات (عصاره میوه و نوشیدنی) استفاده می‌شود.

ژلاتین، سیلیکاژن، تانت، اسید تانیک، اسید گالیک و خاک‌های دیاتومه و بنتونیت‌ها از عوامل شفاف‌کننده مورد استفاده در صنعت غذا هستند.

18/2: مواد برّاق‌کننده:

عوامل برّاق‌کننده در فرآیند تولید برای محافظت از سطح خارجی مواد غذایی و بهبود ماندگاری میوه‌ها و سبزیجات استفاده می‌شود. همچنین این مواد درخشان شدن آبنبات‌های میوه‌ای، پاستیل و برخی دیگر از محصولات غذایی می‌شوند.

فهرست برخی از مواد مجاز برّاق‌کننده

3.18: ترکیبات ضد قهوه‌ای شدن:

برخی مواد غذایی (به ویژه مواد غذایی گیاهی) ممکن است طی فرآیند تولید، جابه‌جایی یا انبار قهوه‌ای صدمه خورده که باعث بروز واکنش تغییر رنگ (قهوه‌ای، خاکستری، سیاه یا قرمز) در آنها شود. این واکنش‌ها عموماً به دو گروه قهوه‌ای شدن آنزیمی و غیر آنزیمی تقسیم‌بندی می‌شوند.

18/4: مواد کف‌زا:

مواد کف‌زا به منظور ایجاد توزیع یکنواخت فاز گازی در مواد غذای جامد یا مایع استفاده می‌شوند.  این مواد معمولاً در بعضی از تاپینگ‌ها، کیک‌ها، خامه‌های حجم‌دار، نوشابه‌ و نوشیدنی‌ها استفاده می‌شود.

استر‌های اسید چرب پروپیلن‌ گلیکول، گلیسیرریزین، اسید آلژینیک، پلی‌سربات‌ها، متیل اتیل سلولز، عصاره کوئیلائیا، زانتان گام، بی‌کربنات سدیم از جمله مواد کف‌زا مورد استفاده در صنعت غذا می‌باشند.

18/6: سبزی‌های معطر خوراکی و ادویه‌ها:

طی قرن‌های متمادی انسان با خشک‌ کردن بخش‌هایی از گیاهان معطر ادویه‌هایی جهت افزودن طعم و برخی کاربرد‌های دیگر (برای مثال به عنوان نگهدارنده) به غذای خود اضافه می‌کردند. گرچه با پیشرفت تکنولوژی ادویه و چاشنی‌های مصنوعی به بازار معرفی شده است ولی همچنان ادویه‌های طبیعی بیشتر مورد قبول مصرف‌کنندگان می‌باشد.

18/7: مواد مورد استفاده در غذاهای فراسودمند:

تولید ‌غذاهای فراسودمند (Functional Foods) طی چند سال گذشته رشد چشمگیری داشته است، هدف تولید این غذا‌ها تأمین نیاز مصرف‌کنندگانی که به دنبال سبک زندگی و رژیم غذایی سالمتر و مفیدتر هستند.

در غذا‌های فراسودمند معمولاً از مواد معدنی، ویتامینها، آمینو اسیدها و سایر مواد مغذی استفاده‌می‌کنند. این مواد علاوه بر خواص تغذیه‌ای، ممکن است بر ویژگی‌های محصول نهایی نظیر طعم و بافت آن تأثیر بگذارد. همچنین از بعضی افزودنی‌ها جهت حفظ موادی نظیر ویتامین‌ها استفاده می‌شود.

سخن پایانی:

افزودنی‌های خوراکی بخش جداناپذیر از صنعت غذایی می‌باشد. طبق تحقیقات موسسه تحقیقاتی غذا در فرانسه، از بین 106000 محصول غذایی بررسی شده بین سال‌های 2009 – 2020، حداقل یک افزودنی خوراکی در هر محصول وجود دارد. بازار جهانی افزودنی غذایی بیش از 70 میلیارد دلار به طور سالانه برآورد می‌شود که نشان‌دهنده جایگاه و اهمیت آن در صنعت غذا می‌باشد.

دنیای مواد اولیه غذایی و افزودنی‌های خوراکی بسیار گسترده است و در این مقاله تنها به طور خلاصه به آن پرداخته شده است.

در سایر مقالات به هر یک از انواع مواد اولیه و افزودنی‌های خوراکی پرداخته‌ایم.

پرشین یوتاب، واردکننده و ارائه‌دهنده طیف گسترده‌ای از مواد اولیه و افزودنی‌های خوراکی مورد نیاز صنایع غذایی، دارویی، آرایشی و بهداشتی از شرکت‌های تراز اول بین‌المللی می‌باشد.

برای استعلام قیمت و دریافت دقیق اطلاعات فنی محصولات با ما در تماس باشید.

The post <strong>راهنمای افزودنی‌های غذایی </strong> appeared first on پرشین یوتاب.

استفاده از مواد اولیه غذایی با کیفیت و با ماندگاری بالا، امری واجب است. در این مقاله قصد داریم همه چیز دربارۀ مواد اولیۀ غذایی را با شما در میان بگذاریم؛ بنابراین ضرورت دارد تا از تأمین‌‌کننده اصلی مواد اولیه صنایع غذایی آگاهی یابیم؛ چرا که وجود مواد اولیه خوب، باعث افزایش کیفیت محصول شده و از طرفی از رشد میکروب‌ها و میکروارگانیسم‌ها جلوگیری می‌کند؛ بنابراین با پرشین یوتاب، واردکننده بدون واسطه مواد اولیه غذایی، همراه باشید. 

 در گذشته، فاصله تولید تا مصرف محصولات کم بود و به همین دلیل نگرانی برای حفظ کیفیت آن‌ها وجود نداشت. اما امروزه به دلیل تولید انبوه، تنوع زیاد، مصرف و بازاریابی محصولات در سراسر جهان، تأمین مواد اولیه غذایی موضوع بسیار مهمی به شمار می‌رود . 

 ایجاد طعم‌های متفاوت، کاهش ضایعات، بهبود قوام و تولید محصولات مفید با افزودن ارزش غذایی بالا، از دغدغه‌های یک واردکننده اصلی مواد اولیه غذایی محسوب می‌شود. پیشنهاد می‌کنیم، در این مقاله از وبلاگ پرشین یوتاب، تأمین‌کننده مواد اولیه صنایع غذایی، همراه ما باشید. 

لیست مواد اولیه صنایع غذایی

در واقع مواد اولیه صنایع غذایی، مواد شیمیایی یا طبیعی هستند که در فرآیند تولید به مقدار کم به مواد غذایی اضافه می‌شوند تا کیفیت، رنگ، طعم و ماندگاری آن را افزایش دهند.  

این مواد در ۱۱ دسته اصلی طبقه‌بندی می‌شوند: 

• اسید‌ها  
• رنگ‌های غذایی  
• طعم‌دهنده‌ها  
• شیرین‌‌کننده‌ها  
• نگهدارنده‌ها  
• مرطوب‌کننده‌ها  
• تثبیت‌کننده‌ها  
• امولسیفایر‌ها  
• پرکننده‌ها  
• ضخیم‌‌کننده‌ها  
• عوامل ضد لک   

 در صنعت مواد غذایی تمامی این مواد، کد‌گذاری شده و با حرف E نمایش داده می‌شوند. استفاده از هر دسته از مواد افزودنی بر اساس کد استاندارد در محدودۀ مشخصی تعریف می‌گردد. 

انواع مواد اولیه صنایع غذایی

 مواد اولیه صنایع غذایی قرن‌هاست که در آماده‌سازی غذاها استفاده می‌شوند، اما امروزه به دلیل تغییر سبک زندگی، استفاده از آن‌ها افزایش یافته است. مردم دیگر تمایل ندارند تا مانند گذشته، بیشتر زمان‌شان را در آشپزخانه بگذرانند و ترجیح‌شان این است که مواد غذایی آماده را تهیه کنند؛ بنابراین ضرورت دارد تا با این ۱۱ دسته بیشتر آشنا شویم. در ادامه هر یک از این موارد را توضیح می‌دهیم. همراه ما باشید. 

نگهدارنده و آنتی اکسیدان

اسید‌ها در دستۀ افزودنی‌ها طبقه‌بندی می‌شوند و می‌توان از آن‌ها به عنوان نگهدارنده و آنتی‌اکسیدان استفاده کرد تا ارزش افزوده مواد غذایی را افزایش دهند. مهم‌ترین این اسید‌ها اسیدسیتریک، فسفریک اسید و اسید اسکوربیک هستند که توسط پرشین یوتاب، تأمین‌کننده بدون واسطه به فروش می‌رسند. 

رنگ‌های خوراکی

از رنگ‌های خوراکی جهت بهبود و افزایش رنگ طبیعی محصولات غذایی، تحریک اشتها، جذب مشتری و جبران رنگ مواد غذایی بی‌رنگ مانند ژله استفاده می‌شود. این رنگ‌ها باید در محدوده مجاز خود برای جلوگیری از آلرژی و خطرات سلامتی استفاده شوند. 

طعم‌دهنده‌ها

برای بهبود طعم محصولات غذایی از دو نوع طعم‌دهنده مصنوعی و طبیعی استفاده می‌شود. این‌ها شامل انواع اسانس بنزآلدئید (بوی گیلاس)، ‌اتیل بوتیرات (بوی آناناس)، متیل آنترانیلات (بوی انگور)، مونوسدیم گلوتامات و غیره است. 

شیرین‌کننده‌ها

شیرین‌کننده‌ها به دو دسته طبیعی و مصنوعی تقسیم می‌شوند. قند‌های طبیعی شامل ساکارز، گلوکز، فروکتوز و لاکتوز و شیرین‌کننده‌های مصنوعی شامل اسپلندا، سوکرالوز، ساخارین، آسپارتام، پتاسیم آسه سولفام، نئوتام، آدوانتام، استلیول گلیکوزید، عصارۀ میوۀ لوهان‌گو و غیره است.  

شیرین‌کننده‌های طبیعی مانند قند و شکر نیستند که به صورت ناگهانی باعث افزایش قند خون شوند؛ بلکه این مکانیسم را کنترل هم می‌کنند و تقریباً بدون کالری هستند؛ بنابراین در غذا‌های رژیمی، ضد دیابت و غیره استفاده می‌شوند. شیرین‌کننده‌های مصنوعی توسط بدن انسان متابولیزه نمی‌شوند؛ زیرا بدن ما آنزیم‌های مورد نیاز برای هضم آن‌ها را ندارد. 

مواد نگهدارنده

نگهدارنده‌ها، دسته‌ای از ترکیبات شیمیایی هستند. این مواد برای افزایش عمر محصول، جلوگیری از رشد میکروارگانیسم‌ها و فساد مواد غذایی از جمله نیتریت‌ها (نیتریت سدیم)، بنزوات‌ها (بنزوات سدیم، بنزوئیک اسید)، سولفیت‌ها (دی اکسید گوگرد، متابی سولفیت سدیم) و سوربات‌ها (سوربات سدیم و سوربات پتاسیم) استفاده می‌شوند. 

رطوبت‌ساز‌ها

موادی مانند گلیسیرین، فیبر غذایی، هیدروکلوئید‌ها، سوربیتول، لیکازین و ایزومالت وجود دارند که از خشک شدن غذا و تبخیر آب جلوگیری می‌کنند. برخی از پلی ال‌ها (گلیسیرین، پروپیلن گلایکول، سوربیتول) دارای خاصیت جذب رطوبت هستند و برای حفظ رطوبت، نرم شدن محصول و جلوگیری از تبلور قند‌ها در محصولات قنادی استفاده می‌شوند. 

تثبیت‌کننده‌ها

این مواد، باعث بافت قوی و پایداری مواد غذایی می‌شوند. پکتین، آگار، ژلاتین، صمغ عربی، سیترات سدیم و سیترات پتاسیم از جمله تثبیت‌کننده‌ها هستند. 

امولسیفایر‌ها

دو فاز مخلوط نشده مانند آب و روغن با هم مخلوط شده و در غذا‌های دو فازی مانند سس مایونز، بستنی و… استفاده می‌شود. مونوسدیم فسفات، ‌تری پلی فسفات سدیم، لسیتین، دی گلیسیرید‌ها و مشتقات آن‌ها، امولسیفایر هستند. 

پرکننده‌ها  

این مواد کاربردی، مانند امولسیفایر‌ها و تثبیت‌کننده‌ها عمل می‌کنند و ویسکوزیته را افزایش می‌دهند. پرکننده‌ها از نشاسته‌ها و پروتئین‌هایی مانند صمغ زانتان، آدیپیک اسید، صمغ، نشاسته، دکسترین و غیره به دست می‌آیند. 

عوامل غلیظ ‌کننده

این مواد بدون تغییر ارزش غذایی، حجم غذا را افزایش می‌دهند. مانند نشاسته اصلاح شده 

عوامل ضد جوش

این افزودنی‌ها از گلوله شدن مواد، قبل از استفاده جلوگیری می‌کنند. مانند استئارات منیزیم 

لیست مواد اولیه غذایی

لیست مواد اولیه صنایع غذایی به طور جامع و کامل نیاز به نگارش صفحات زیادی دارد که ما در این قسمت مقاله به طور خلاصه به آن‌ها اشاره کرده‌ایم. مواد اولیه غذایی مانند تنظیم‌کننده‌های اسیدیته، عوامل ضد جوش، عوامل ضد کف، رنگ خوراکی، تثبیت‌کننده‌های رنگ، عوامل حفظ رنگ، غلظت دهنده‌ها، امولسیفایر‌ها، عوامل سفت‌کننده، تقویت‌کننده طعم، مواد بهبود دادن خمیر، اسید‌های غذایی، مرطوب‌کننده‌ها، عوامل بهبود دهنده، نمک‌های معدنی، مواد نگهدارنده، آنتی اکسیدان‌ها، پیشرانه‌ها، چاشنی‌ها، تثبیت‌کننده‌ها، شیرین‌کننده‌ها، شیرین‌کننده‌های مصنوعی و آدامس‌های گیاهی هستند که برخی از آن‌ها توسط تأمین‌کننده اصلی و وارد‌کننده بدون واسطه، پرشین یوتاب، به فروش می‌رسند. 

نتیجه‌گیری؛

استفاده از مواد اولیه غذایی باعث بهبود محصولاتی می‌شود که تولید‌کنندگان مواد غذایی به مصرف‌کنندگان ارائه می‌دهند. شرکت پرشین یوتاب، واردکننده مواد اولیه غذایی، با دهه‌ها تجربه در صنعت صنایع غذایی، محصولاتی متنوع، سالم و با کیفیت به شما مشتری محترم ارائه می‌دهد. جهت خرید لیست مواد اولیه غذایی که در بالا به آن اشاره شد، همین حالا با ما بهترین تأمین‌کننده مواد اولیه غذایی، تماس بگیرید. 

The post همه چیز درباره مواد اولیه غذایی appeared first on پرشین یوتاب.

هیدروکسید پتاسیم  KOH یک ماده شیمیایی است که به صورت پودر، پوسته یا گلوله تولید می‌شود. معمولاً به عنوان لیمو یا پتاس شناخته می شود. درک ماهیت و فواید ترکیبات شیمیایی مختلف موضوع جالبی است و در مورد هیدروکسید پتاسیم نیز صدق می‌کند. این محصول، ماده فعال بسیاری از صنایع است که در ادامه با برخی از آن‌ها آشنا می‌شویم. در صنعت کشاورزی برای کود‌ها، علف‌کش‌ها و قارچ‌کش‌ها کاربرد دارد. در باتری‌ها و پیل‌های سوختی و در سلول‌های سوختی نیز عمل می‌کند. همچنین از این ماده در آزمایشگاه‌های شیمی، برای تولید چندین ماده شیمیایی استفاده می‌شود. 

وجود ترکیب هیدروکسید پتاسیم در صابون

این ماده در صنعت پتروشیمی و پزشکی نیز کاربرد دارد. در محصولات آرایشی و بهداشتی، در صنعت نساجی، چاپ و چرم نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. از مهم‌ترین کاربرد‌های این ماده استفاده در مواد اولیۀ صابون است. واکنش هیدروکسید پتاسیم با روغن‌ها و چربی‌ها در حرارت‌، صابونی‌شدن نامیده می‌شود. این واکنش برای تولید صابون‌های پتاسیم مفید است که نرم‌تر و محلول‌تر از صابون‌های مشتق شده با هیدروکسید سدیم هستند؛ در نتیجه، صابون‌های مایع معمولاً صابون‌های پتاسیمی هستند، در حالی که صابون‌های جامد معمولاً صابون‌های سدیمی هستند. همچنین در خنثی‌سازی اسید‌ها، این ماده نقش بسزایی دارد. 

کاربرد هیدروکسید پتاسیم در مواد اولیه صنایع غذایی

با توجه به کاربرد‌های گسترده این ماده، بودن آن در صنایع غذایی نیز ممکن است. پتاسیم هیدروکسید گرید غذایی، کاربرد‌های گسترده‌ای در صنایع غذایی دارد تا به عنوان تثبیت‌کننده، تنظیم‌کننده pH و قوام دهنده در محصولات غذایی مختلف استفاده شود. این ماده باعث افزایش عمر و ماندگاری محصولات غذایی می‌شود؛ زیرا اسیدیته آن‌ها را کاهش می‌دهد و مانع ایجاد محیطی بهینه برای رشد میکروب‌ها را می‌شود. در ادامه با مهم‌ترین کاربردهای این ماده آشنا می‌شویم: 

کاربرد آن در صنایع غذایی: پایگاه مصرف‌کننده گرید غذایی، هیدروکسید پتاسیم را به عنوان یک عنصر در محصولات غذایی و آشامیدنی پذیرفته است؛ زیرا سازمان غذا و دارو (FDA) مصرف بی‌خطر آن را در محصولات غذایی اعلام کرده است. در مواد اولیه غذایی از هیدروکسید پتاسیم استفاده می‌شود. غذا‌های فرآوری شده تجاری حاوی KOH هستند.  هیدروکسید پتاسیم به طور گسترده‌ای به عنوان یک افزودنی غذایی استفاده می‌شود. همچنین این ماده برای فرآوری و تولید مواد اولیه نوشابه، شکلات و کاکائو مورد نیاز است. 

بیشتر بدانیم: هیدروکسید پتاسیم، زیتون را نرم و چوب‌شور را ترد می‌کند.  

 بستنی‌ها: این ماده به عنوان یک غلیظ‌ کننده (به عنوان مثال، در بستنی‌ها) و تثبیت‌ کننده عمل می‌کند و به افزایش ماندگاری غذا کمک می‌کند. همچنین باعث می‌شود بافت محصول یکنواخت و قدرت ژل‌ مانند آن افزایش یابد؛ به همین دلیل خوردن بستنی تا این حد لذت‌بخش است. 

رنگ‌های خوراکی: در تولید مواد اولیه رنگ‌های خوراکی و کاراملی این ماده کاربرد دارد. 

شست‌وشو میوه: برای شستشوی میوه‌ها در کارخانه‌ها استفاده می‌شود. لایه‌برداری شیمیایی میوه‌ها و سبزیجات نیز شامل استفاده از KOH است. 

محصولات لبنی: در مواد اولیه محصولات لبنی برای کیفیت، طعم و ارزش غذایی در این محصولات کمک می‌کند. KOH برای تولید پروتئین آب پنیر، حفظ رنگ‌ طبیعی پنیر و به عنوان یک عامل امولسیون‌کننده، نقش کلیدی دارد. همچنین به عنوان مواد اولیه در شیر خشک نیز کاربرد دارد و باعث ماندگاری این محصول می‌شود. 

خطر استفاده از هیدروکسید پتاسیم

نکته‌ای که هنگام استفاده از این محصول باید رعایت شود این است که این یک ماده شیمیایی سوزاننده است. اگر با بافت‌ها، چشم و دهان تماس پیدا کند، می تواند باعث آسیب شدید مانند سوزش یا زخم در اثر تماس شود. پس هنگام استفاده باید از تجهیزات ایمنی مانند ماسک، عینک و دستکش استفاده کرد. 

خرید هیدروکسید پتاسیم

برای خرید این محصول راه‌های مختلفی وجود دارد، اما برای خرید باکیفیت این ماده، بهترین راه حل، مراجعه به تأمین‌کنندگان اصلی،‌ فروشگاه‌های معتبر و شرکت‌هایی است که رضایت شما را مهم‌ترین هدف‌شان می‌شمارند مانند پرشین یوتاب، که وارد کننده هیدروکسید پتاسیم است. هیدروکسید پتاسیم یا KOH به عنوان یک ماده همه‌کاره شناخته شده است. با این حال، قدرت این ماده شیمیایی صنعتی بسیار فراتر از تمیز نگه‌داشتن آشپزخانه است. کاربرد‌های متنوع در صنایع مختلف مانند مواد شیمیایی، کشاورزی، فرآوری مواد غذایی، تولید، آرایشی و بهداشتی و بخش‌های مهم دیگر، همه بر عهده هیدروکسید پتاسیم است. 

 نتیجه‌گیری:

 با خرید هیدروکسید پتاسیم مرغوب صنایع تولیدی خود را تضمین کنید. پرشین یوتاب وارد‌کننده و تأمین‌کننده اصلی این ماده است که فروش هیدروکسید پتاسیم را در اندازه، درجه و کیفیت‌های مختلف بر عهده دارد. با مراجعه به وب سایت ما یا تماس با کارشناسان ما از قیمت هیدروکسید پتاسیم اطلاع پیدا کنید و با اطمینان آن را خریداری کنید. 

The post کاربرد‌های هیدروکسید پتاسیم در صنایع مختلف   appeared first on پرشین یوتاب.

ما در عمده فروشی و تأمین صمغ زانتان پیشرو هستیم. این ماده، کاربرد‌های فراوانی دارد؛ از جمله به عنوان یک افزودنی رایج غذایی، یک غلیظ‌کننده قوی و همچنین به عنوان یک تعادل برای جلوگیری از جدا شدن مواد استفاده می‌شود. این ماده می‌تواند از طیف وسیعی از قند‌های ساده با استفاده از فرآیند تخمیر تشکیل شود. در غذا‌ها، زانتانگام در سس‌ها و سس‌های سالاد نامی آشناست.

معمولاً از فرمول این ماده برای غلیظ کردن مایعات استفاده می‌شود. همچنین زانتانگام باعث به دست آوردن بافت مطلوب در بستنی‌ها می‌شود و در خمیر دندان به عنوان مادۀ چسبنده برای یکنواختی محصول کاربرد دارد. نفت و گاز، غذا و نوشیدنی با هم بیش از ۷۰ درصد بازار صمغ زانتان را تشکیل می‌دهند. ما یک شرکت وارد‌کننده اصلی زانتان گام به صورت حرفه‌ای هستیم که نه تنها محصولات را با قیمتی مناسب در اختیار شما قرار می‌دهیم؛ بلکه کیفیت محصولات خود را هم تضمین می‌کنیم. 

زانتان گام چیست؟

زانتان گام (صمغ زانتان) یک افزودنی است که به عنوان غلیظ‌کننده، تثبیت‌کنندۀ غلظت مواد اولیه غذایی، امولسیفایر و پرکننده مواد اولیه صنایع غذایی استفاده می‌شود، این صمغ زمانی ساخته می‌شود که سویه‌های باکتری Xanthomonas campestris با محلول گلوکز حاصل از ذرت، سویا، لبنیات یا گندم تغذیه می‌شوند. باکتری، محلول قندی را تخمیر می‌کند و در نتیجه یک پوشش محافظ چسبنده ایجاد می‌نماید که قوامی دارد که آن را برای اتصال و ضخیم شدن مناسب می‌کند.

این خواص است که صمغ زانتان را در تولید مواد غذایی مفید می‌کند. به ویژه در پخت بدون گلوتن، جایی که به ترکیب نشاسته‌ها کمک می‌کند و بافت، افزایش و ماندگاری شیرینی‌های بدون گلوتن را بهبود می‌بخشد. صمغ زانتان در بسیاری از محصولات خانگی، از خمیر کاغذ دیواری گرفته تا لوازم آرایشی استفاده می‌شود. 

موارد استفاده انواع زانتانگام

زانتان گام دو هدف اصلی دارد: 

به عنوان عامل غلیظ‌کننده: برای حفظ ضخامت یکنواخت به خمیر دندان و برخی محصولات دیگر اضافه می‌شود؛ به عنوان مثال در صنعت نیز برای کمک به غلیظ شدن روغن حفاری استفاده می‌شود.  

به عنوان یک امولسیفایر: توانایی آن در اتصال به رطوبت به این معنی است که می‌تواند از جدا شدن محصولات جلوگیری کند. به همین دلیل در برخی از سس‌های سالاد و روغن‌های آرایشی استفاده می‌شود. بسیاری از شرکت‌های آرایشی از آن به عنوان یک ماده در لوسیون‌ها و لوازم آرایشی مایع استفاده می‌کنند. صمغ زانتان خاصیت مرطوب‌کنندگی پوست دارد که برای محصولاتی که روی صورت استفاده می‌شود بسیار مناسب است. پس این ماده نه تنها در آشپزخانه یافت می‌شود، بلکه آن را در کابینت حمام خود نیز خواهید یافت. اقلامی مانند خمیر دندان، کرم‌های صورت، شامپو‌ها و لوسیون‌های بدن همگی حاوی صمغ زانتان می‌باشند. 

ویژگی‌ها و مزایای زانتانگام چیست؟

از ویژگی‌های این ماده می‌توان به غلیظ کردن مواد غذایی و جلوگیری از جدا شدن آن‌ها اشاره داشت. محصولات غیر خوراکی مانند روغن‌ها و لوازم آرایشی نیز حاوی صمغ زانتان هستند. زانتانگام همچنین باعث کاهش یا تثبیت قند خون می شود. 

از مزایای آن می‌توان به عنوان ملین برای درمان یبوست، کاهش قند خون و سطح کلسترول در افراد مبتلا به دیابت، و جایگزین بزاق برای خشکی دهان اشاره داشت. 

کاربرد‌های زانتانگام

صمغ زانتانگام در مواد اولیه غذایی: زانتان گام را می‌توان به عنوان تثبیت‌کننده، امولسیفایر، غلیظ‌ کننده و عامل تعلیق در کاربرد‌های غذایی مانند سس سالاد، محصولات فوری، دسر، محصولات لبنی، نانوایی و آبمیوه و همچنین در تشکیل انواع محصولات کم‌چرب استفاده کرد. 

 در نوشیدنی‌ها: زانتانگام را می‌توان به عنوان قوام‌دهنده و امولسیفایر در نوشیدنی استفاده کرد.  

در داروسازی: صمغ زانتان را می‌توان به عنوان قوام‌دهنده و تثبیت‌کننده بافت در داروسازی استفاده کرد.  

در محصولات آرایشی و بهداشتی: این ماده را می‌توان در محصولات آرایشی مانند خمیر دندان، لوسیون‌ها، شامپو‌ها و فرمولاسیون‌هایی مانند قرص استفاده کرد. 

 در کشاورزی / خوراک دام: به عنوان تثبیت‌کننده بافت و عامل ژل‌ کننده در کشاورزی و خوراک دام از زانتان گام استفاده می‌شود.  

در سایر صنایع، صمغ زانتان را می‌توان به عنوان پاک‌ کننده، رنگ، لعاب سرامیکی، جوهر و مایعات حفاری روغن نیز استفاده نمود. 

نتیجه‌گیری:  

با توجه به مطالب بالا می‌توان نتیجه گرفت که زانتان گام یک ماده مؤثر در صنایع غذایی، دارویی، کشاورزی، آرایشی و بهداشتی و صنایع دیگر است. با خرید زانتانگام از پرشین یوتاب به عنوان بهترین شرکت فروش زانتانگام و همچنین واردکنندۀ زانتانگام، از مزایای آن در صنایع مختلف بهره ببرید. 

The post انواع زانتانگام و 5 کاربرد زانتان گام در صنعت appeared first on پرشین یوتاب.